Familie Visser op bezoek.

Lieve weblog lezers,
Tja het is zeer gezellig en druk hier in mijn huis in Bamako.
Sinds de 18de november heb ik Rinus en Ingelien Visser op bezoek tezamen met hun 21-jarige dochter Marije. Erg fijn om mensen om me heen te hebben die zowel geïnteresseerd zijn in het werk als in mijzelf. Ik geniet ervan om ze hier in Mali te hebben en ze overal mee naar toe te nemen. De bovenste foto is genomen in mijn tuin buiten bij mijn huis enne tja de jassen hoeven hier inderdaad niet aan.
Afgelopen maandag gingen we naar de mannengevangenis in Kati waar we vers brood uitdeelden aan de hongerige mannen en ze tevens mochten vertellen dat Jezus het brood des levens is. Wie tot mij komt zegt Jezus, zal nimmermeer hongeren en wie in mij gelooft zal nimmermeer dorsten. Toch altijd weer zeer aangrijpend om in deze gevangenis rond te lopen en te beseffen dat we toch wel erg verwend zijn in het westen. Vanmorgen waren we in het Rahab centrum waar de vrouwen druk bezig waren met het batikken. Rinus, Ingelien en Marije hielpen mee met het knippen van tafelkleden en maakten vele foto's o.a. van de prachtige gebatikte lappen stof die aan de waslijn hingen.Leuk om ze zo betrokken te zien bij het werk.
Morgen gaan we met elkaar op reis door Mali om o.a. het vrouwen- en kinderziekenhuis te bezoeken in Koutiala, het dorp Tierekassedougou waar Ne Kone en Soumalia wonen(ze oude weblogs).Vervolgens gaan we meer de tourist uitgangen in Dogon land, Djennee en Segou. Bidden jullie mee voor een veilige en gezegende tijd.Tot volgende week maar weer. Liefs van Carina en de familie Visser.

Tabaski of te wel Offerfeest in Mali

Vandaag is het Tabaski hier in Mali. Het Offerfeest, of feest van Abraham of Schapenfeest, is het belangrijkste feest van de islam. Het duurt drie dagen en wordt gevierd vanaf de 10e dag van de 12e maand van de islamitische kalender. Het is het feest van het offer van Abraham. Iedere moslim die er geld voor heeft slacht op de eerste dag van het Offerfeest een ram en dat is niet goedkoop (ca.€ 300).Eerst gaat iedereen opgedoft in nieuwe kleren naar de moskee om te bidden. Velen zitten ook buiten rondom de moskee omdat er geen plaats genoeg is. Vervolgens wordt er op straat voor hun huis een ram voor de familie geslacht en daar waar geld is wordt een koe geslacht.De Koran gebied dat iedere volwassene een ram moet slachten op deze dag. De ram is ook wel een statussymbool. Hoe groter en vetter je ram is hoe meer indruk je maakt op je familie en buren.Tabaski is tevens het einde van de bedevaart naar Mekka. Met het vieren van dit feest herinnert men zich dat Abraham gevraagd werd om zijn zoon Ismaël te offeren aan Allah. In de Koran staat het verhaal dat Allah vroeg aan Abraham om zijn zoon Ismaël te offeren om te laten zien dat hij trouw en gelovig was. Toen Abraham zijn zoon met een mes wilde doodsteken, kwam er een engel die zei dat een schaap de plaats van Ismaël mocht innemen.Dus op de eerste dag van het Offerfeest slacht iedere moslim die er geld voor heeft een schaap of koe.Dit gebeurt meestal in het dorp waar de man geboren is. Het vlees wordt in drie stukken verdeeld. Een deel is voor de familie, een deel is voor de buren of vrienden en een deel is voor de armen. Naast het delen, wat een belangrijk gebruik is in de islam, is het zich overgeven aan Allah en het willen zijn als Abraham heel belangrijk bij het vieren van het Offerfeest. Als het vlees gebraden is ,wordt er uitbundig gegeten en later op de middag gaat men " Nieuwjaar" wensen bij familie en vrienden.De kinderen lopen de hele dag in hun mooiste kleren en bellen bij iedereen aan om Nieuwjaar te wensen en een fooitje in ontvangst te nemen.

HHH op zaterdag !

Wat is dat nu voor een titel zullen velen van jullie zeggen. Wat is de HHH op zaterdag? HHH staat voor Hash, House en Harriers en is de afkorting van de wandelclub waar ik op zaterdag graag de omgeving van Bamako mee verken. De term HASH zelf stamt uit 1940. Een leger uit Australië wat gelegerd was in Maleisië had niet zoveel te doen en uit verveling raakten ze aan de wandel maar deze wandelingen bracht ze meestal in de lokale bar waar ze aan de bier gingen. Wees niet bezorgd bloglezers, ik drink nog steeds geen bier, maar wandelen doe ik wel graag. De HASH in Bamako is niets anders dan een ontmoetingsplaats voor mensen van verschillende nationaliteiten met als doel de omgeving van Bamako al wandelende te verkennen. We beklimmen heuvels en genieten van de " frisse lucht" bij temperaturen tussen de 30 en 4o graden Celsius. Iedere week wordt er door vrijwilligers een route uitgezet met papiersnippers. Er is een route voor wandelaars die zo'n 6 @ 7 km lang is en een route voor renners die zo'n 10 km lang is. We verzamelen ons bij het vertrekpunt en dit is tevens het eindpunt daar onze auto's en een koel drankje op ons wachten. Gedurende het jaar worden er verschillende activiteiten georganiseerd zoals een avond HHH bij volle maan en er is een 20 km HHH waar iedereen z'n lunch meebrengt. Best gezellig hoor en je leert altijd weer nieuwe mensen kennen. Op de bovenste foto zie je mij met Jean-Louis en zijn vrouw Michelle, een echtpaar uit Frankrijk die in de loop der jaren mijn vrienden geworden zijn. Ik loop regelmatig met Michelle op en we hebben het goed met elkaar. "on, on , on" wordt er geroepen, zoiets van ga maar door! Lieve groet van Carina

Oktober, de maand van bemoediging!

Lieve blog lezers,
De oktober maand is alweer achter de rug en voor mij een goede gelegenheid om eens even terug te blikken wat de oktobermaand "bracht". Ik verklaar de oktober maand als de maand van bemoediging. Wat is de Heer goed en mocht ik veel bemoedigingen ontvangen. Velen van jullie weten inmiddels wel door de weblog en nieuwsbrief dat de afgelopen maanden moeilijk voor me waren.Veel tegenslag in de bediening hier in Mali en ook op het thuisfront vlak verliep het allemaal moeizaam.Toen kwam de oktober maand!Het begon allemaal met de bemoedigende brief van Louise(zie blog 2 oktober). De Heer sprak door deze brief regelrecht tot me. Hij liet me zeer liefdevol zien dat ik helemaal geen recht had om op te geven omdat HIJ nog niet klaar was met de vrouwen van Mali en daar mij,Carina met al haar fouten en gebreken) voor wil gebruiken!
In dezelfde maand kwamen de vrouwen in Mali in de picture in het vrouwenblad EVA. Wat een timing van de Heer zeg! Het artikel was inmiddels al een paar maanden geleden geschreven en ik had geen idee in welke maand het uit zou komen. Ik ontving veel leuke verrassende en bemoedigende e-mails van mensen die ik al jaren geleden uit het oog verloren was. Dan was daar ook het niet verwachte regelmatige contact met een lieve vriendin die momenteel ver weg zit voor medische training.Niet verwacht en toch gekregen, wat een geweldige persoonlijke God hebben we of niet soms.Vorige week kwam daar ook nog het volgende bovenop.Ik ontving twee grote dozen uit mijn gemeentes in Nederland.Ik werd totaal in de watten gelegd door hen. Heerlijke eetbare dingen zoals stroopwafels,kruidnootjes, dropjes, chocolade,pepermuntjes, rookworst, salami worst. Verder veel heerlijke flessen voor onder de douche, vermoeide voeten en crème voor handen en lichaam. Dan niet te vergeten schilderijen van eigen werk, boeken, cd’s, een kalender een dvd, werkelijk teveel om alles op te noemen.Heb dus alles uitgestald en een foto gemaakt om jullie een idee te geven. De maand werd dit weekend afgesloten met een vrouwenconferentie in Bamako. Zo'n 70 zendelingen uit heel Mali en Guinee waren bij elkaar. Samen zingen, samen Gods Woord bestuderen,samen bidden, elkaar bemoedigen en gewoon lol hebben met elkaar. Wauw, oktober,wat een maand zeg!Ik voel me enorm bevoorrecht een kind van Hem te zijn en voor Hem hier in Mali onder de vrouwen en gevangenen te mogen werken. Lieve mensen, lieve Heer, hartelijk dank voor jullie bemoedigingen.
Carina