December in Mali

Lieve mensen,
Ook hier in Mali is het de laatste dag van het jaar en zijn er zoals je op de foto kunt zien door mij oliebollen gebakken. Ben net terug van een paar daagjes Selingue. Een soort vakantie oord aan een meer waar ik met wat vrienden genoten heb van een paar dagen rust en geen e-mail en noem maar op. Terug naar de oliebollen, tja, ik ben en blijf een Hollander en kan het niet laten om met de oliebollen traditie mee te doen. Ze zijn erg lekker al zeg ik het zelf.December zit er op en was op vele gebieden een bijzondere maand. De concerten van de Messiah waren een groot succes, de vele kerstvieringen onder de gevangenen en prostituees waren bijzonder en verliepen zonder al te veel tegenstand en problemen.
Hoogtepunt voor mij was toch wel de uitzending van " Kerst in Mali" door de ZvK op eerste kerstdag.Wat hebben Gerrit en Jeroen er iets moois van gemaakt en wat kwam Mali en z'n bevolking prachtig in beeld. Als je het gemist hebt is hier de link om het als nog via uitzending gemist te bekijken. http://beta.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1119421
Als je 50 minuten te lang vind kun je ook alleen het 8 minuten durende interview beluisteren en bekijken op You Tube rondom mijn werk via de volgende link. http://www.youtube.com/watch?v=MzKorVU7JqQ. Je mist dan wel veel ander moois hoor en de interviews van de andere Nederlandse zendingswerkers.
Hieronder wat plaatjes van de decembermaand.Jullie allen een goed uiteinde en wat geweldig om te weten dat God met ons mee gaat in het nieuwe jaar.
Lieve groet, Carina

Messiah

Lieve mensen,
Ook hier in Mali is de decembermaand vol activiteiten.
Vanmorgen de eerste twee Kerstfeesten in gevangenissen gehad en het was een genot om de gezichten van de gevangenen te zien opfleuren toen ze begrepen dat we gekomen waren om Kerst te vieren. Nog tien Kerstvieringen te gaan, bidden jullie mee voor deze Kerstvieringen?
Jullie die me goed kennen weten dat ik graag zing en ik vind het daarom een voorrecht om dit jaar opnieuw in het gelegenheidskoor te zingen hier in Bamako wat de Messiah ten gehore brengt. Bovenaan zien jullie een foto van mij met collega Gordon die ook in het koor zingt. Afgelopen zondag hadden we het eerste concert in de kathedraal in Bamako. Voor hen die graag even mee willen kijken en luisteren, hier is een link van een montage van ruim drie minuten van het concert afgelopen zondag.
http://www.youtube.com/watch?v=q-m-tOzVxcQ&feature=youtu.be.
Vanavond, vrijdagavond dus is het tweede en laatste concert. Dit keer in een gebouw hier vlak bij mijn huis en niet in de kathedraal.Ik ben benieuwd hoe dat klinkt.Ik vind het echt tof om mee te zingen met de Messiah. Omdat ik het al een paar keer gedaan heb hoef ik wat minder op de nootjes te concentreren en gaan de woorden nog meer voor me betekenen.Tot slot nog een overzichtsfoto van de groep van afgelopen zondag. Hartelijke groet, Carina

Persbericht - Zendtijd voor Kerken

MALI/HILVERSUM – ,,Kerst is voor christenen in Mali een feestelijke dag!’’ zegt pastor Abel Dembélé. ,,We versieren de kerk en de vrouwen van de gemeente hebben nieuwe kleding met traditionele kerstprinten. Wij nodigen familie en vrienden uit en ons kleine kerkgebouwtje is dan overvol om samen het feest te vieren.’’ Zendtijd voor Kerken laat op Eerste Kerstdag de kerstviering zien vanuit Senou in Mali. De dienst is te zien op Nederland 2, vanaf 10.10 uur.
Mali is één van de grootste landen van het Afrikaanse continent en heeft ruim 13 miljoen inwoners. Van de Malinese bevolking is 90% islamitisch, 4% christelijk en 6% hangt het animistische geloof aan. Op 25 december wordt door christenen de geboorte van Jezus gevierd. Malinese christenen komen samen in kerken en houden feestelijke diensten.
Van de kerstviering in het dorpje Senou maakte ZvK een televisie opname. Voorganger Pastor Abel Dembélé preekt naar aanleiding van het Lucas Evangelie, over hoe de herders in het veld de blijde boodschap hoorden van de engelen dat er in Bethelehem een Koninklijk Kind is geboren.
Aan de dienst wordt meegewerkt door het ‘Senou Chorale’ en kora-speler Borama Kone.

In de uitzending maken wij verder kennis met Nederlanders die in Mali aan het werk zijn namens CAMA Zending. Meer dan duizend werkers zijn voor CAMA actief op alle continenten van de wereld. In meer dan 75 landen helpen werkers de plaatselijke bevolking bij het stichten van kerken, bij (theologisch) onderwijs, medisch werk en andere projecten. De Nederlandse zendingstak van CAMA zending maakt deel uit van de International Christian and Missionary Allliance.
In Mali werkt Saskia de Poel als arts in het ziekenhuis van Koutiala. Carina Saarloos is actief onder gevangenen en prostituees in de hoofdstad Bamako en het echtpaar Anco en Ewien van Bergeijk werken sinds 2004 in Mali en geven technische ondersteuning aan projecten voor kerk en zending in Mali en omliggende landen.
Na de kerstdienst vliegen de Wilde Ganzen voor de aanleg van een nieuwe waterput bij Philémon centrum, het rehabilitatie centrum voor ex-gevangenen waar Carina Saarloos werkzaam is.

Zendtijd voor kerken op bezoek

Lieve webloglezers,
De afgelopen tien dagen waren Gerrit en Jeroen van Zendtijd voor Kerken op bezoek hier in Mali. Het belangrijkste doel van hun komst naar Mali was een Malineese kerkdienst op de video te zetten die op eerste Kerstdag in Nederland op de tv uitgezonden zal worden. Tja je begrijpt het al, Kerstsfeer in Mali creëren en dan ook nog in midden september dat valt allemaal niet mee. Toch stond er een kerstboom in de kerk op de 20ste november, tja de Malinezen hadden er alles aan gedaan om de Kerstsfeer weer te geven. Gerrit en Jeroen waren door collega Saskia en Ewien opgehaald in Bamako waarna ze eerst voor enkele dagen naar Koutiala vertrokken. Daar werd o.a. een keizersnee gefilmd in het ziekenhuis die door dokter Saskia werd uitgevoerd. Verder werden er opnamens gemaakt bij de bijbel school in Koutiala waar collega Anco veel werk verzet heeft, o.a het installeren van zonnepanelen. Na een stop in Niena waar Radio werk gefilmd werd kwam de hele club Nederlanders weer terug naar Bamako. Op zaterdag vierden we Saskia haar verjaardag met appeltaart en opwekkingsliederen. Op zondag werd de kerkdienst opgenomen en werden er andere opnames gemaakt van het koor en een Malinese kora speler en zijn vrouw.
Maandag was ik echt "de klos" en gingen we filmen in het opvangcentrum voor ex gevangenen, het Philemon centrum. Dominee Isiaka Koeta ging ook met ons mee en kreeg op een gegeven moment de camera van camera man Jeroen op zijn schouder gelegd. Even later zat Gerrit een potje te dammen met de jongens in het centrum. Hoofddoel van dit bezoek aan Philemon was het op de camera vastleggen van de waterput. De put functioneert niet en hopelijk kunnen we met geld van de Wilde Ganzen begin 2012 een nieuwe poging wagen om water te vinden. Het ging er allemaal heel ontspannen aan toe deze dag. Dinsdag volgde een bezoek aan het Rahab centrum waar de vrouwen hun best deden om allerlei werkzaamheden voor de camera te verrichten. Jeroen was geïnteresseerd in het maken van zeep en gaf de vrouwen de volle aandacht. Het Rahab centrum was deze dag ook in kerstsfeer gehuld en de kerstliederen klonken prachtig al zeg ik het zelf. Het was al met al een gezegende tijd samen met Gerrit en Jeroen. Fijne mannen om mee samen te werken. Nu afwachten wat het resultaat is. Nieuwsgierig? Kijk op eerste Kerstdag naar de uitzending van Zendtijd voor Kerken. Hartelijk groet, Carina

Teambuilding !

Lieve lezers,
Afgelopen week waren we met het hele CAMA (CMA) Mali team samen in Sikasso. Het is jaren geleden dat echt het hele team er was en niet enkelen van ons achter bleven om het ziekenhuis in Koutiala draaiende te houden.Dat is natuurlijk al een grote zegen als het om teambuilding gaat. Bovenstaande teamfoto heeft als thema, de kleuren van de Malineese vlag, vandaar de groene, gele en rode T-shirts. De gastspreker, David sprak over rust. Lichamelijke rust, emotionele rust en geestelijke rust. Hoe kunnen we ons in de juiste "versnelling" begeven en opgeven om ons niet altijd in de "overdrive" of met andere woorden " te veel gas" versnelling te bevinden ! Het zich bevinden in de wildernis/woestijn was ook een thema wat ieder keer terug kwam deze week. Het is vaak in de woestijn dat God ons echt bereikt en tot zijn recht komt. Het is daarom Zijn genade om woestijnperioden te kennen.
Hij is onze Hogepriester die met ons meevoelt in onze zwakheden en laten we dus zonder schroom naderen tot de troon van de Genadigde, waar we telkens als we hulp nodig hebben barmhartigheid en genade vinden. Het was een bijzonder week en de Heer was duidelijk aan het werk in mijn hart en in dat van mijn collegae.
Het is ook altijd fijn om weer op de hoogte gebracht te worden aangaande elkaars ministries en voor elkaar te bidden zo'n week. Er was ook tijd voor ontspanning en zo bezochten we o.a deze waterval. Geweldig om zo in de natuur te zijn en eraan herinnert te worden dat God dit geschapen heeft. De laatste avond was een soort bonte avond en de Amerikanen waren opgedost als superheros. Daar we hier als Nederlanders niet zoveel mee konden hadden we besloten om in het oranje te gaan en zo ons land van afkomst te accentueren.
Het was met al een zeer gezegende en bijzondere week. Lieve groet, Carina

gevangeniswerk

Lieve mensen,
Afgelopen maandagochtend had ik vier dominees in mijn woonkamer. Elke maand komen we met z'n vijven samen als team wat onder de gevangenen werkt. Het is een tijd van overleg aangaande het werk, delen van de zorgen en mooie dingen die we meemaken in de gevangenissen en ook een tijd van gebed. Ben persoonlijk erg dankbaar voor deze mannen die alle vier een gezin hebben, dominee van een plaatselijke kerk zijn en daar boven op ook nog naar de gevangenissen gaan om daar Gods liefde te laten zien.
Afgelopen maandag waren er drie hoofdpunten om over te praten. Allereerst de organisatie van de doop voor 12 gevangenen die D.V. op 29 november zal plaatsvinden in de gevangenis aldaar.( Op de foto een kiekje van een dopeling in de gevangenis twee jaar geleden). Vervolgens hebben we een brief opgesteld met een financieel verzoek om ons als team te helpen om dit jaar kerstfeest met de gevangenen in vele verschillende gevangenissen te vieren. Deze brief met vraag om hulp wordt deze week bij zo'n 30 organisaties en kerken hier in Bamako afgeleverd.
Het derde grote punt op de agenda was het Philemon centrum. Dit is een opvang, rehabilitatie en trainingscentrum voor mannen die uit de gevangenis komen en geen familie of anderen hebben. Dit centrum is helaas momenteel gesloten vanwege het gebrek aan een goede waterput en een goede leider. Het behulp van Wilde Ganzen en Zendtijd voor kerken hopen we dit project weer nieuw leven in te blazen. Kijk op 25 december naar de uitzending voor Zendtijd voor kerken en Mali en het Philemon centrum zullen in beeld verschijnen !!Maandag moest er van alles doorgesproken worden voor 21 november, de dag dat Zendtijd voor kerken de filmopnames komt maken.
Dominee Siaka deelde ook mede dat er 35 gevangenen uit een gevangenis ontsnapt waren vorige week omdat ze waarschijnlijk de film "prison break" gezien hadden. De jongens hadden enkele weken aan het gat gewerkt met ijzeren poten van de bedden maariedere keer mooi afgedekt. Voor ons als team betekent dit dat we voorlopig niet toegelaten worden in deze gevangenis. Het was afgelopen maandag een productieve en gezegende ochtend met elkaar.Groeten Carina

Op de straten van Bamako

Lieve webloglezers,
Gisteravond was ik samen met Ba Febe op de straat rondom het busstation hier in Bamako. Om verschillende reden was het een behoorlijke tijd geleden dat we in de avond de straat op gingen. Ik ervoer een enorme soort van drang om toch weer de straat op te gaan in de vroege avond omdat er dan volgens mij nu eenmaal veel meer jonge meiden rondlopen op zoek naar mannen en geld dan in de middaguren. Gelukkig was Ba Febe wel te porren om opnieuw in de avond te gaan. Stil bad ik en hoopte ik dat de rest van mijn team gelijk had en er in de avond niet zoveel meer jonge meiden waren dan overdag. Helaas hadden zij ongelijk en ik gelijk. In een tijd van 15 minuten waren we zeker 25 meiden tegengekomen die ons kwamen groeten omdat ze ons al zolang niet gezien hadden. Vanuit mijn ooghoek zag ik verschillende meiden die hun baby veilig in het muskieten legden voordat ze met een man de hoek om gingen. Wat een leven is het toch voor zowel moeder als kind.Zie op de foto een voorbeeld van een muggennet met baby erin. Even later kwam ik Bebe tegen een 15 jarig "meisje" die ik inmiddels ken van zowel ontmoetingen op de straat als in de vrouwengevangenis en nu dus weer op de straat. Laatste keer dat ik haar zag was ze 8 maanden zwanger en nu trof ik haar met baby van 6 maanden opnieuw op de straat. De blik in haar ogen laat wel zien dat ze echt niet happy is maar het werk en het geld dat het oplevert is zo verslavend dat het zeer moeilijk is om ermee te stoppen. ( zie foto bovenaan).Terwijl we praten en bidden met verschillende meiden wordt ons verteld dat Batoma een baby heeft gekregen via een keizersnee. Ik vertelde over Batoma in mijn blog op 17 september. Batoma zit een paar 100 meter verderop op een emmer met de baby in haar armen. Uit haar verhaal begrijp ik dat ze zaterdag van een keizersnee geholpen is en vandaag, maandag dus, uit de kliniek ontslagen is en dus op straat zit. Kracht om zelf naar ons centrum te komen heeft ze nog niet. Ineens begrijp ik de drang die de Heer op mijn hart gelegd had om juist vanavond de straat op te gaan. In overleg met Ba Febe beslissen we dat ik de auto ophaal die 500 meter verderop staat en dat we Batoma en zoontje van twee dagen meenemen naar het Rahab centrum. Zo breng ik rond 21.30 Ba Febe en Batoma in het Rahab Centrum waar we een bed voor Batoma vinden en haar een broodnodige nachtrust toe bidden. Vanmorgen, dinsdag dus trof ik Batoma en zoon Adama in het centrum aan. Beiden hadden goed geslapen. Vervolgens ging ik naar de markt om badje, emmer, babypoeder, babykleertjes enz. voor de kleine te kopen. Bij mijn terugkomst werd de kleine Adama heerlijk in zijn nieuwe blauwe bad vertroeteld.Willen jullie meebidden voor Batoma, ze heeft niemand waar ze terecht kan !Bid dat ze goed zal herstellen van de keizersnee en dat ze in de tijd dat ze bij ons in het centrum verblijft in aanraking zal komen met het vaderhart van God de vader voor haar. Met Assetou(zie laatste weblog) gaat het een stuk beter. Ze sterkt lichamelijk goed aan en beetje bij beetje begint ze wat meer over zichzelf te vertellen. God is goed !Lieve groet, Carina

Opvang in het Rahab Centrum

Lieve webloglezers,
Hoogste tijd voor een nieuwe update, de dagen vliegen voorbij hier en ik ben dankbaar dat ik van de griep af ben. Afgelopen dinsdagmiddag werd ik door Ba Febe gebeld dat er een jonge dame, genaamd Assetou, van het busstation naar het Rahab centrum gekomen was om onze hulp te vragen. Wat later die middag zocht ik haar op samen met vriendin en collega dokter Saskia en Stefanie, een andere Nederlandse die beiden toevallig die middag bij mij waren. Ba Febe, de moeder-overste die in ons centrum woont, vertelde me dat Assetou de afgelopen weken dagelijks in één van de ziekenhuizen van Bamako verbleef vanwege haar twee jarige zoon die opgenomen was met malaria. Helaas heeft haar zoontje het niet overleeft en dit heeft Assetou behoorlijk getraumatiseerd. Daar boven op komt nog eens dat Assetou al tijden zeer slecht voor zichzelf gezorgd heeft en daardoor is ze behoorlijk ondervoed. Ook zijn haar voeten enorm gezwollen. Saskia onderzocht haar en gaf haar ijzer pillen en vitaminen pillen en het advies om goed mineralen, eiwitten, vezels en vitaminen te eten de komende weken en veel water te drinken. Afgelopen dagen lag Assetou veel op bed en stond eigenlijk alleen maar op om te eten of naar het toilet te gaan. Inmiddels is het vrijdag en ik zie Assetou een beetje aansterken alhoewel ze vanmorgen last had van ontstoken ogen en moeite had haar ogen goed te openen. Ze kwam op onze uitnodiging bij de rest van de vrouwen in de woonkamer van het Rahab centrum zitten om zo met hen de bijbel studie te volgen.Ook hadden we de gelegenheid om voor haar te bidden en iets meer van haar verhaal te horen. Triest hoor, weer een jonge dame wiens vader en moeder niet meer leven en zo op straat hangt om in haar eigen levensonderhoud te voorzien. Bidden jullie mee voor gezondheid voor Assetou en voor heling voor haar van bidden? Bid dat we in het Rahab Centrum een veilige schuilplaats voor jonge dames als Assetou kunnen zijn. Bid dat ze Gods liefde zal zien en aannemen. Lieve groet, Carina

Ivoorkust en Mali samen voor trouwerij

Lieve mensen,
Wat gingen mijn gedachten vandaag vaak terug naar mijn periode als zendeling in Ivoorkust.Waarom ? Omdat ik op de bruiloft was van Fidèle Keita, mijn vroege buurjongen in Bouaké die hier vandaag in Bamako trouwde met Sara Coulibaly.
De ouders van Fidèle, dominee Daniel en zijn vrouwe Neema, mijn vroegere buren dus ,zijn nog steeds goede vrienden. Daniel heeft destijds mijn auto Ivoorkust uitgereden helemaal naar Bamako in Mali en toen later ook nog eens mijn hond bij de grens tussen Ivoorkust en Mali gebracht. Tja hij is en blijft een held voor mij !Toen dominee Daniel Keita me enkele weken geleden vroeg of ik getuige wilde zijn op de bruiloft en een lied wilde zingen heb ik met heel mijn hart ja gezegd. Niet wetende dat de griep me te pakken zou krijgen deze week en ik tot op vandaag slecht bij stem ben. Geen getuige dus en ook geen solo maar gelukkig was ik fit genoeg om de kerkdienst mee te maken en de vrienden te ontmoeten. Moeder Neema straalde toen ze Fidèle aan haar arm de kerk binnenbracht, een mooi moment, het ontroerde me. Een jongere broer van Fidèle, genaamd Jozué speelde op de basgitaar. Mijn gedachten gingen terug naar Bouaké, hoe ik Fidèle op 14 jarige leeftijd zijn eerste gitaarlessen gaf en dat de toen 10 jarige Jozué altijd meekwam. Nu een uit de kluiten gewassen jonge kerel.In mijn ooghoek zie ik Nyagali Sogoba staan, mijn naamgenootje, die helemaal uit Bouaké gekomen is voor de bruiloft en die ik in geen 9 jaar gezien heb. Herinner me nog hoe ik met handen en voeten Bambara met haar sprak in die dagen.Tja dan heb ik toch veel van de taal geleerd.(Foto van Nyagali en mij onderaan blog). Na de dienst is het een complete reünie, ik ben overweldigd door de vele mensen die uit Bouaké gekomen zijn voor deze trouwerij en hoeveel ik ervan ken. Ben er best een beetje emotioneel van, er is zoveel gebeurd in negen jaar en toch lijkt het allemaal zo snel gegaan en zijn de gezichten en warme handdrukken niet veranderd. Kan niet anders dan God danken voor zijn trouw deze afgelopen jaar en dank Hem voor deze geweldige dag waar Ivoorkust en Mali samenkwamen.

Wat een week !

Lieve vrienden,
Wat een week was het hier in Bamako! Zou veel negatieve en moeilijke dingen kunnen opsommen die zeker aanleiding kunnen zijn om de moed te verliezen en in het vliegtuig naar Nederland te stappen maar laat ik dat dus niet doen, want tegelijkertijd waren er ook zo veel zegeningen. Tel je zegeningen,één voor één!
Was maandagmiddag met Ba Febe bij het busstation waar we enkele prostituees opzochten. Ik ervoer veel tegenstand van de boze en zeer weinig interesse van de meiden.We spraken o.a met Batoma, een hoogzwangere van 18 jaar die dag en nacht op straat woont.Alles wat we zeiden " leek" haar totaal te ontgaan maar we hielden vol en mochten ook voor haar bidden. Na een goede tijd van gebed met Ba Febe in het Rahab Centrum kwam ik toch min of meer zwaarmoedig thuis. Enorm het gevoel dat het toch wel veel zinloze tijd was daar bij het busstation. Dinsdagochtend echter stond Batoma ineens voor me in het centrum met waterlanders in haar ogen en de vraag of we haar konden helpen. Na een goed gesprek hebben we haar een maaltijd aangeboden en een afspraak gemaakt om haar de volgende dag naar het consultatie bureau mee te nemen. Inmiddels weten we dat ze elke dag kan bevallen en dat het kindje met de voetje naar beneden is i.p.v. met het hoofdje. Nu is het aan Batoma om te beslissen om bij ons te blijven en in de kliniek om de hoek te bevallen of terug te gaan naar de straat. Bidden jullie mee dat ze een goede beslissing maakt! Verder heb ik hier sinds woensdag Salomé de Bruin over de vloer. Salomé komt uit Nederland en studeert geneeskunde. Ze is nu bijna een volledig afgestudeerde dokter en doet sinds eind juli een co-schap in ons ziekenhuis in Koutiala voor drie maanden.Salomé heeft een Franse moeder en spreekt dus heel goed Frans wat een groot voordeel is voor het co-schap. Toen de vrouwen in het Rahab Centrum hoorden dat Salomé dokter was lieten ze haar niet met rust en kwamen met hun ogen en voeten en benen aanzetten. Met veel geduld onderzocht Salomé alle patiënten en gaf ze advies. Vanmorgen was ik met Salomé op de grote souvenirs markt van Bamako en heb ik de Malinezen nogmaals de Nederlandse spreuk geleerd: " Kijken, kijken, maar niet kopen". Eén van de verkopers had het toch wel heel goed begrepen want na enige ogenblikken toonde hij ons zijn koopwaar en zei: " kijken, kijken, kopen?".
We verlieten de souvenirs markt inderdaad met verschillende inkopen waarna veel van onze plannen letterlijk in het water vielen doordat het flink ging plenzen. Regen is zegen hier in Mali, het regent niet genoeg dit regenseizoen dus zeer dankbaar voor deze regen. Vervolgens dus maar naar huis gereden en de Heer in mijn hart gedankt voor zijn zegeningen deze week. Groeten, Carina

Eerste dinsdag van de maand

Lieve weblog lezers,
Iedere eerste dinsdag van de maand vasten we en bidden we samen in het Rahab centrum.
De vrouwen komen om 8.30 in de ochtend en hebben eerst hun gewone werkzaamheden in het centrum zoals vandaag het maken van poppen en Kerst-elven op het programma stond. Rond 11.00 komt de rest van het leidinggevende team en wordt het gewone werk voor die dag stil gelegd. We ruimen samen de boel op en gaan allemaal de ronde woonkamer van het centrum binnen. Zo rond 11.30 beginnen we met een korte overdenking waarna vervolgens iemand van het team de gebedstijd leidt. Dit neemt allemaal zo'n twee en een half tot drie uur in beslag, maar de tijd gaat enorm snel als je samen eenparig de Heer zoekt.
Vanmorgen las ik Psalm 27 als korte overdenking in het Bambara voor aan de vrouwen, waarin David begint met de Heer te prijzen en te belijden dat de Heer zijn licht, zijn heil en zijn levenskracht is. Dan vraagt hij in vers 4 één ding van de Heer, dat ie mag wonen in het huis van de Heer, al de dagen van zijn leven.! Ik legde vervolgens aan de vrouwen uit dat dit vers wil zeggen dat we dagelijks dicht in de nabijheid van de Heer moeten leven. David gaat door met belijden dat God hem doet schuilen in Zijn hut en God verbergt hem in het verborgene van Zijn tent, ja Hij plaats hem hoog op een rots. Vers 9 raakte me diep op moment dat ik dit met de vrouwen in het centrum deelde :"Al hebben mijn vader en moeder me verlaten, de Heer zal mij aannemen". Wat zijn er veel vrouwen in mijn centrum die dit mee gemaakt hebben en wat een troost dat de Heer hen aanneemt en een vader en moeder voor ze wil zijn. .Na een aantal liederen van verootmoediging werd het tijd voor voorbede. Er werd gebeden op z'n Malinees d.w.z., iemand deelt een gebedspunt, bijv. bidden voor de president en zijn gezin, vervolgens bid iedereen hardop voor dit gebedspunt. Bijzonder goede "methode" om te bidden, zo laat je iedereen actief meebidden.
We hadden een bijzondere paar uren van gebed in het centrum met elkaar en zagen God aan het werk.We sloten af met een lied waarbij iedereen ging staan en elkaar de hand gaf. De tekst van het lied zegt dat we door moeten gaan om te bidden, dat we door moeten gaan om lief te hebben omdat God ons eerst lief had. Heb een klein stukje van het lied op film gezet om jullie een indruk te geven. Lukt me helaas niet om van 107MB een kleine file te maken om de film bij te voegen. Hopelijk een volgend keer. Lieve groet van Carina

Verkeersregels in Bamako !

Lieve mensen,
Bovenstaande foto is gelukkig niet mijn auto ook al moet ik wel eerlijk zeggen dat ik dagelijks in situaties verzeild ben die dit wel zouden kunnen veroorzaken.Inmiddels woon ik bijna negen jaar in Bamako maar ik vraag me nog dagelijks af welke verkeersregels hier nu gelden. Rechtdoor op dezelfde weg gaat voor? Of verkeer van rechts heeft voorrang? Snelverkeer gaat voor langzaam verkeer? Nou, vergeet het maar, wat hier geldt is wie eerst komt eerst maalt en hoe meer lef je hebt hoe korter je wachttijd maar hoe groter je risico voor een ongeluk. Als een auto met pech staat laten deze het liefst midden op de weg staan zodat het verkeer er links en rechts om heen moet.Als je links of rechtsaf slaat en je richtingaanwijzer duidelijk aan hebt staan, kun je maar beter toch nog tien keer goed in je spiegels kijken of er geen motor of brommer naast je zit anders zit ie boven op je. De meest bijzondere constructies vind je die zogenaamd verkeerszuilen of iets dergelijks moeten voorstellen. Neem deze toren van banden op de foto die zilvergrijs gespoten zijn. Deze geven aan dat de weg hier in tweeën splitst, tja je moet het maar begrijpen. Afijn ik hoef er geen lang verhaal van te maken om jullie te laten te begrijpen dat mijn dagelijkse deelname in het verkeer hier nu niet echt een onderwerp van vreugde is voor mij.Ieder kruispunt zonder verkeerslicht is weer een hele opgave, vooral als je er links af moet slaan. Ik heb in Nederland geleerd keurig recht te blijven en dan een grote bocht te nemen voor de draai. Wel, vergeet het maar in Bamako, of je bent snel en duikt snel links af voor al het verkeer eraan komt die rechtdoor gaan of je gaat helemaal rechtdoor op het kruispunt, neemt de parallel weg en voeg jezelf later bij de hoofdweg. Vanmorgen hoorde ik op de achtergrond het volgende lied:" God wijst mij een weg, waar ik zelf geen uitkomst zie", gelukkig maar dat God mij de weg blijft wijzen ook in het verkeer hier in Bamako. Lieve groet, Carina

Dagje Zankasso en Tierakassedougou

Lieven mensen,
Afgelopen zondag heb ik samen met collega en vriendin dokter Saskia en verschillende anderen hier uit Koutiala weer een bezoek gebracht aan dominee Kaleb in Zankasso en aan het dorp Tierekassedougou. Het was voor mij de eerste keer om een kerkdienst in Zankasso (het dorp waar Kaleb en zijn gezin wonen) mee te maken. Kaleb ging zelf voor in de dienst en we genoten allen van zijn woordverkondiging. Hij sprak uit Jakobus 3 en vermaande ons op een liefdevolle manier aangaande onze tong. "Uit dezelfde mond komt zegen en vervloeking voort, dit moet mijn broeders (en zusters) niet zo zijn." Goed en belangrijk om onszelf iedere keer weer te onderzoeken aangaande de woorden die uit onze mond komen. Na de maaltijd vervolgden we onze weg naar Tierekassedougou op zoek naar Soumaila. (Soumaila op foto boven met Saskia en na de weblog zittende in mijn auto).Het is duidelijk regenseizoen hier en de modder en waterplassen maken het wel een avontuur om in de bush te rijden. In Tiera werden we hartelijk verwelkomd door Salimata, een christenvrouw en haar gezin en verschillende andere vrouwen en kinderen. Van Soumaila en zijn familie was geen spoor te bekennen. Al gauw werd er een jongen te voet weggestuurd om Soumaila en z'n vader te halen. Wij vermaakten de kinderen ondertussen met zang en gitaarspel en Kaleb deelde zoals gewoonlijk traktaatjes uit en gebruikte de tijd om voor mensen te bidden. Uiteindelijk kwam de pa van Soumaila aangezet op de fiets met Soumaila op z'n rug gebonden. Hij deelde met ons dat Safiatou, de moeder van Soumaila, ontstoken borsten had en de nieuwe baby van 20 dagen oud onvoldoende moedermelk ter beschikking had. Saskia nam vervolgens de auto mee om ze samen met Kaleb en Soumaila en z'n pa te halen. Na een tijdje kwamen ze terug met Safiatou en de nieuwe baby die werkelijk meer dood dan levend was. Toen gebeurde er iets fantastisch: Salimata de christenvrouw die zelf een baby van 5 weken heeft, aarzelde geen moment en legde het kleine meisje van Safiatou direct aan haar borst.Even later lag haar eigen baby aan de andere kant te drinken! Wauw, wat een geweldige God hebben we toch die de vrouw zo mooi geschapen heeft dat er direct melk beschikbaar is.Tegen dat het donker werd moesten we echt terug naar de geasfalteerde weg. De auto werd volgeladen met mensen en ook Safiatou en de nieuwe baby en Soumaila, op weg naar zijn adoptie gezin gingen mee. Met zeven volwassenen en vier kinderen reden we met een slakke gangetje terug om de rit voor Safiatou met haar geïnfecteerde borsten zo comfortabel mogelijk te maken. We brachten dominee Kaleb bij zijn huis in Zankasso waar we vervolgens een andere vrouw met ziek kind en baby oppikten.
We vervolgden ons pad, gelukkig op de geasfalteerde weg richting Koutiala. In Koutiala aangekomen werden er plannen gesmeed. Aishata,een van de Koutiala vriendinnen van Saskia kwam direct met een fles voor de baby aanzetten. Odette en Kader, ook vrienden van Saskia die de hele dag met ons meegegaan waren, boden aan dat Safiatou en de baby de nacht bij hen kon doorbrengen. Zo mooi om te zien hoe de Afrikanen hier direct gemeenschappelijk zorg voor elkaar dragen.De laatste etappe was om Soumaila bij zijn adoptie gezin te brengen.Het was inmiddels 22.h00 toen Soumaila vol liefde werd opgevangen door Lasine en zijn vrouw Anne. Het duurde slechts enkele minuten voor Soumaila heerlijk z'n buikje rond zat te eten. Saskia scoorde nog wat eten uit haar vriezer voor moeder Safiatou en we leverden dit samen met Kader af bij hun huis. Vervolgens reden we naar Saskia haar huis en wees de klok 23.h00 aan. Tja dan evalueer je zo'n dag nog eens samen en kom je tot het besluit dat de nood zo groot is in dit land hier en dat er nog zoveel mensen Jezus niet kennen. Wat mooi dat God ons wil gebruiken in een land als Mali om Zijn liefde en zorg aan de Malinezen te laten zien.

Fatoumata en Kadjatou, twee Rahab vrouwen

Lieve mensen,
Eerst even een foto van het hele Rahab team. Het leiding gevende team, de vrouwen die de training volgen (behalve Kajatou die ziek was) en de drie meiden die in het centrum wonen, allemaal op de kiek met de zelfontspanner en nog gelukt ook.
Vorige week werd ik flink bezig gehouden door twee verschillende vrouwen uit het Rahab centrum. De jongste, Fatoumata van 19,woont sinds 2 weken met haar 2-jarige dochtertje Oumou in ons centrum. Fatoumata is gelukkig toch opkomen dagen nadat ik op mijn weblog van 23 juli schreef dat we tevergeefs op haar gewacht hadden. Fatoumata is erg schuw en heeft veel liefde nodig. Je kunt in alles merken dat ze weinig liefde in haar leven ontvangen heeft en dat ze bang is voor mensen. Ook haar dochterje Oumou is erg verlegen en teruggetrokken. Het arme kind heeft werkelijk overal en nergens gewoond en is nu voor het eerst onder moeders hoede. Fatoumata heeft veel liefde en aandacht nodig en ik ben dankbaar dat moeder overste Ba Febe veel geduld heeft en van nature moeder liefde uitstraalt. Ik ben dankbaar dat Fatoumatou toch gekomen is, mijn visie voor het Rahab centrum is om jonge meiden tussen de 15 en 25 met kleine kinderen die geen plek hebben wat ze thuis kunnen noemen in liefde op te vangen en een thuis te bieden.Bidden jullie mee voor Fatoumata dat ze haar oude levenswijze los zal laten en dat ze mag begrijpen en aanvaarden dat ze een geliefd kind is in de ogen van de Vader.
De tweede vrouw die op het moment extra aandacht nodig heeft is de 38-jarige Kadjatou. Kadjatou woont niet in ons centrum maar volgt sinds maart 2011 ons trainingsprogramma. Kadjatou is een weduwe met twee grote kinderen van 18 en 17 jaar die al enkele jaren niet meer bij haar wonen omdat ze door haar zwakke lichamelijke conditie niet voor ze kon zorgen. Haar man heeft haar zeven jaar geleden in de steek gelaten en heeft de kinderen totaal genegeerd. Haar dochter, Batouma die dus 18 jaar is,is in 2010 uitgehuwelijkt als derde vrouw aan een 58-jarige moslim. Een daad waar Kadjatou nu erg spijt van heeft sinds ze christen is. Kadjatou viel verschillende malen flauw eind juli en is met de spoedeisende hulp opgenomen in een ziekenhuis hier in Bamako Ik ging verschillende keren bij haar op bezoek om steun te betonen en voor haar te bidden. Eerste dagen ging het echt niet goed met haar. Haar lichaam had een groot tekort aan bloed en er was veel vocht in haar maag.In het ziekenhuis ontmoette ik ook haar dochter en zoon en heb ze samen met moeder Kadjatou verenigd op de foto. Blijft bijzonder hoor die ziekenhuizen hier. Iedere patiënt heeft enkele mensen rondom z'n bed op de vloer zitten die voor hun natje en droogje zorgen en op medicijn jacht gestuurd worden als de dokter weer een recept voorgeschreven heeft.
Gaat gelukkig weer een stuk beter met Kadjatou al is ze nog wel in het ziekenhuis.
Lieve groet, Carina

Op kamp !

Lieve mensen,
Heb een een paar geweldige dagen achter de rug en wil jullie niet onthouden om mee te genieten van die momenten. Was de afgelopen dagen in de bush bush, in Mana zo'n 75 km uit of Bamako voor een vrouwenkamp. Een dikke twintig vrouwen waren hier bijeen om een week verwend te worden, training te ontvangen en om vooral veel over Gods onvoorwaardelijke liefde te horen. De gemeenschappelijke factor van deze groep vrouwen was dat ze allemaal HIV positief zijn. Het merendeel van de vrouwen is moslim of animist.Samen met moeder-overste Ba Febe en Maman Marthe, beiden uit mijn Rahab team en Jeanne een jonge vrouw die in ons Rahab centrum vele training ontvangen heeft waren we op het kamp. In de ochtend uren mocht ik samen met Ba Febe de vrouwen bemoedigen uit Gods woord en zijn er heel was zweet druppels gevallen tijdens het gitaar spelen en samen zingen. Wat zijn deze vrouwen ontvankelijk. Een groepje van wel zes vrouwen kwam naar voren nadat Ba Febe een oproep gedaan had om hun leven aan Jezus te geven. Een heel mooi en teder moment!In de middaguren was het de beurt aan Maman Marthe en Jeanne om de vrouwen zeep te leren maken en siroop van de hibiscusplant.Wat geweldig om Jeanne zo bezig te zien wetende dat zij zich eerst op de straten in Bamako bevond en nu met een lach op haar gezicht de andere vrouwen leert om siroop te maken.Dan kan ik alleen maar stil zijn en zeggen, dank u wel Heer!
Natuurlijk waren er momenten tussendoor dat we moesten wachten tot de siroop kookte of de olie van de zeep moest af koelen maar dat is nooit een probleem in Mali er zijn altijd wel een paar vrouwen te porren om te entertainen met dans en muziek of de omringende kinderen houden je wel wakker en alert. Op een matras op de grond geslapen tussen Ba Febe en Maman Marthe in, tja dat is ook weer eens wat anders. En vooral zij vonden het geweldig dat die "Tubabu" (lees:blanke) bij hen op de grond lag. Veel geslapen heb ik natuurlijk niet maar het was het allemaal dubbel en dwars waard. Dit weekend maar wat extra uurtjes op het waterbed in Bamako maken dan komt het vast wel weer goed ! Liefs, Carina