Mali CMA team

Lieve weblog lezers,
Even een korte update deze keer vanuit Koutiala.
Ik ben hier in Koutiala voor wat we noemen een "Strategic Field Review".
Het is inmiddels achter de rug en ik blik even met jullie terug.
Samen met acht "wijze" mannen had ik de eer om ieder teamlid van ons Mali CMA team te interviewen, De meesten van aangezicht tot aangezicht maar ook enkele verlofgangers en kandidaat-zendingswerkers per skype. Ook werden er een handvol Malinese collegae geïnterviewd om ook hun harten te horen! Zeer boeiend en aangrijpend om zo in de harten van ruim vijftig volwassenen te mogen kijken. Hoogtepunten en dieptepunten te mogen horen maar bovenal bij een ieder van hen te kunnen constateren hoezeer hun hart ligt bij de verloren mensen van Mali. De passie en gedrevenheid van onze teamleden is zeer groot en daar zijn we de Heer dankbaar voor. Natuurlijk zijn er zaken en relaties waar we als team aan kunnen en moeten werken en daarom schroom ik ook niet om jullie gebed te vragen voor deze vijftig volwassen zendingswerkers hier in Mali. Dat we met inzicht en kracht van de Heer aan de aanbevelingen van het SFR team zullen werken de komende weken, maanden en jaren om zo " nog" beter Gods' mond, handen en voeten te mogen zijn hier in Mali.
Op bovenstaande foto zien jullie een groot deel van ons Mali CMA team wat aanwezig was voor ons jaarlijks field forum november 2010.
Lieve groet van Carina

Alfabetisering

Beste blog lezers,
Voor ons in Nederland is het zo vanzelf sprekend dat een volwassen persoon een krant of boek pakt en kan lezen wat erin staat. Mensen die niet kunnen lezen vormen de uitzondering. Hier in Mali is het juist de omgekeerde wereld, volwassen die kunnen lezen vormen nog steeds de uitzondering. De statistieken geven nog altijd aan dat ruim 70 % van de Malinezen analfabeet is. Met andere woorden slechts drie op de tien mensen kunnen lezen.Er is wel een verbetering te zien hoor over de laatste jaren. Onder de kinderen en jongeren gaat anno 2011 twee op de drie naar school en leren dus lezen en schrijven.Ik ken menig gezin waar zoonlief of dochterlief brieven voorleest aan de ouders. Voor ons in het Rahab centrum belangrijk dus om ook een steentje bij te dragen aan de alfabetisering van de Malinezen.Iedere woensdag wordt er alfabetisering in de Bambara taal aangeboden in ons centrum in twee verschillende groepen. Een beginners groep die echt nog nooit met letters en cijfers gestoeid hebben en een gevorderde groep die tot een bepaald niveau hebben leren lezen en schrijven maar zeker niet vloeiend zijn.Mooi om ze te zien stoeien met de letters en woorden al valt het echt niet mee hoor als je dik 40 bent en nog wilt leren lezen.Op dit moment geeft Tidian, een Malinese knul van midden 20, de alfabetiserings lessen. Ik ken hem vanuit de kerk die ik bezoek. We willen als leidinggevend team graag zelf de lessen kunnen geven vandaar dat Lea Thera, één van de medewerkers momenteel een training van een maand volgt om zelf alfabetiserings lessen te kunnen geven. Een zeer goede investering van haar tijd en energie. Op deze foto zien jullie Lea, met haar dochtertje Carina en de grote Carina. Bidden jullie met me mee dat de komende jaren meer en meer Malinese Christenen hun eigen bijbel kunnen lezen.
Hartelijke groet van Carina

Schilder Ibrahim Tangara

Gisterochtend werd ik gebeld door Madou Tangara de oudere broer van Ibrahim Tangara "mijn schilder". Madou vertelde me dat Ibrahim enkele uren daarvoor zeer onverwachts overleden was. Hij kon me geen antwoord geven op de vraag waaraan hij overleden was. Ibrahim schilderde op 27 en 28 december 2010 het Rahab centrum voor de tweede keer en ik had een nieuwe afspraak met hem staan om begin februari 2011 de buitenboel bij mij zelf te komen schilderen.Mijn gedachten gaan terug naar mijn eerste contact met Ibrahim. Het was ergens eind 2006 en Ibrahim stond boven op een ladder in de tuin bij andere zendelingen de buitenboel te schilderen. Daar de binnenkant van mijn eigen huis destijds wel een verfje kon gebruiken heb ik contact met Ibrahim gelegd en begin 2007 schilderde hij de binnenkant van mijn huis.Vanaf die tijd hadden we regelmatig contact.Als er ergens een verf karweitje was zoals in 2008 in de vrouwengevangenis,in 2009 in het nieuwe Rahab centrum dan trommelde ik Ibrahim op.Iedere keer spraken we over allerlei dingen en ook wel over het geloof. Zowel in het oude als nieuwe Rahab centrum had hij een houten kruis aan de muur gezien en mij vragen daarover gesteld. Juist deze laatste keer, afgelopen 26 december had ik een zeer open en lang gesprek over het geloof met Ibrahim en mocht ik hem uitleggen wat Jezus aan het kruis voor ons gedaan heeft. Ook gaf ik hem een bijbel in de Bambara taal toen ik hem op 28 december zijn salaris uitbetaalde. Met een grote glimlach verliet hij mijn huis die dag. Ibrahim komt uit een streng moslim gezin maar had me al verschillende keren verteld dat hij zelf niet zo praktiserend was. Tja en dan gisteren het bericht dat Ibrahim er niet meer is. Heb mijn programma van gisteren omgegooid en ben naar de begrafenis geweest die in de middag plaats vond. Het is in de Malinese cultuur zeer belangrijk om iemand de laatste eer te bewijzen. Op de begrafenis ontmoette ik voor de eerste keer zijn vrouw en drie kinderen en zag ik ook Madou die me gebeld had. Triest hoor, slechts 32 jaar geworden en een vrouw met drie jonge kinderen achterlatend.
Vanmorgen liep ik door het Rahab centrum en zette ik Jelika en Ba Febe op de foto met op de achtergrond de vers geschilderde muren en ..., " het kruis" . Mijn gedachten gingen opnieuw uit naar Ibrahim en in mijn hart droeg ik hem en zijn familie op aan onze Heer en Heiland. Bidden jullie mee voor zijn gezin en broer Madou?

Een nieuw begin

Lieve weblog lezers,
Allereerst nog een heel gelukkig Nieuwjaar aan jullie allen toegewenst.Fantastisch dat we mogen weten dat de Heer dezelfde is in 2011 en dat ie in alle situaties bij ons is. Het jaar is goed begonnen in het Rahab centrum. Afgelopen maandag kwam Ba Febe, de nieuwe gepensioneerde weduwe vrouw die in het centrum bij de meiden komt wonen aan. Ze verraste me enorm door om 9.h00 al met bagage en al in Bamako te staan terwijl we pas rond het middaguur op haar rekenden. Als een speer het nieuw geverfde centrum met hulptroepen schoongemaakt, alle schilderijtjes en gordijnen weer opgehangen. Een bed en matras voor Ba Febe gekocht en nog veel meer van die praktische zaken geregeld.Ik was erg dankbaar dat ik die dag voor het eerst weer mijn energie terug had na mijn verkoudheid met nare hoest. De 15-jarige Jelika die sinds begin oktober weer terug is in Bamako en voor 3 maanden bij teamlid Dorcas woonde, kwam afgelopen maandag ook weer in het centrum wonen. Je ziet ze hier op de foto met Jozua, de 3 maanden oude zoon van Dorcas.
Dinsdag waren de vrouwen die de training volgen weer voor het eerst in het centrum na de kerstvakantie en samen met het hele leidinggevende team hadden we een middag van vasten en gebed. Was heel bijzonder om zo met Ba Febe erbij bij elkaar te zijn en zo een nieuwe start te hebben aan het begin van het nieuwe jaar. Toen we gingen afronden met elkaar vroeg Maman Marthe,één van de leidinggevenden of ik met mijn stoel in de cirkel kwam zitten. Vervolgens kwam het hele team om me heen staan en gingen ze speciaal voor mij bidden. Wauw, dat vond ik heel bijzonder en ik voelde me enorm gedragen door het team en de Heer zelf. Een tof en mooi begin van een nieuw jaar. Groeten van Carina