zaterdag 24 maart 2012

Staatsgreep in Mali

Beste weblog lezers, Velen van jullie hebben denk ik vernomen dat er deze week een staatsgreep gepleegd is in Mali. Laat ik beginnen om te zeggen dat ik veilig ben en alles goed met mij is! Sinds woensdagmiddag ging het mis in Bamako. Ik was bij de groothandel medicijnen voor de gevangenissen aan het halen toen ik behoorlijk wat geweerschoten hoorde. Mijn eerste reactie was vuurwerk maar toen ik het kort daarna weer hoorde en mensen om me heen zag reageren en auto’s en motors als gekken zag wegrijden wist ik dat het niet goed was.Ik heb op dat moment besloten om niet door de stad te gaan rijden en ben vlakbij de groothandel bij een restaurant wat gaan drinken. Na een dik uur gewacht te hebben en het verkeer er rustiger uitzag en de geweerschoten minder frequent waren ben ik naar huis gegaan. Dit was nog steeds een behoorlijk avontuur daar de mensen tegen het verkeer ingingen enz. Ik had inmiddels een telefoontje van mijn CAMA directeur gehad en hij wist dat ik nog niet thuis was. Rond 18.00 kon ik hem verblijden dat ik veilig in mijn huis was. De hele avond en nacht hoorde ik geweerschoten zo om de paar minuten en ik constateerde voor mezelf dat het wel eens een staatsgreep kon zijn. Dit werd bevestigd op donderdagmorgen door een berichtje van de ambassade met het verzoek om binnen te blijven. Donderdagochtend ging het schieten nog door maar later die dag werd het rustiger in de wijk en in heel Bamako.In de avond nam het schieten weer toe en hadden we geen elektriciteit. Ik heb die nacht van donderdag op vrijdag niet veel geslapen daar het 35 graden Celsius in mijn slaapkamer was en dus geen verkoeling van een ventilator.Na twee keer een natte doek op me gelegd te hebben ben ik uiteindelijk zo rond 3 uur toch ingedommeld. Ik heb momenten dat ik wat neiging tot depressiviteit heb en me erg opgesloten voel en toch ervaar ik over de grote lijnen rust in mijn hart en de Heer bevestigde dat en liet me het volgde vers zien uit Johannes 16:33" Dit heb ik tot u gesproken, opdat gij in Mij vrede hebt. In de wereld lijdt gij verdrukking, maar houdt goede moed, IK heb de wereld overwonnen”. Het is inmiddels zaterdag en rustig in Bamako. Gisteravond hebben muitende soldaten hun slag geslagen en verschillende huizen zijn leeggehaald in andere wijken van Bamako. De avondklok is nu van 18.00 tot 6.00 en ik kan dus overdag wel een rondje in de wijk lopen. Geadviseerd wordt om de auto binnen de poort te houden. De luchthaven en de grenzen zijn dicht tot dinsdagmorgen 27 maart 7.30. De staatsgreep lijkt gepleegd te zijn door lagere-rangs militairen. Het is werkelijk een hele slechte ontwikkeling omdat het de terroristische groepen in het noorden in de kaart speelt.Internationaal wordt deze staatsgreep op alle fronten afgekeurd, ook de gemiddelde Malinees lijkt het niet te waarderen ondanks dat er wel veel kritiek op het handelen van de huidige president is. Ik ben dankbaar dat er water en redelijk goede elektriciteit is zodat ik kan blijven communiceren. Ik waardeer jullie gebeden, meeleven, mailtjes en telefoontjes enorm. Bid met mij dat deze staatsgreep snel voorbij zal zijn en goed zal aflopen zonder al te veel bloedvergieten! Hartelijke groet, Carina

vrijdag 9 maart 2012

Mariyama en Sofi

Lieve vrienden, Vorige week vrijdag was ik bijna aan het einde van mijn bijbelstudie met de vrouwen van het Rahab Centrum toen ineens de politie, een man en een vrouw met een verpleegkundige voor mijn neus stonden. Even dacht ik mmmm politie waar komen die voor tot ik in m'n ooghoek ook Mariyama, één van de vrouwen van de straat zag. Ik groette hen en ze zeiden dat ze mij nodig hadden. Ik gaf de studie over aan Ba Febe en Mama Marthe en vroeg Lea een andere medewerkster om met mij mee te komen. De vrouwelijke politie agente nam het woord en vroeg me of ik de "jatigi" (gastouder)van Mariyama was. Ik nam het woord en zei dat ik Mariyama kende en accepteerde om haar jatigi te zijn. Wat was het geval? Mariyama was vier uur daarvoor bevallen in een kleine kliniek om de hoek van het Rahab Centrum maar Mariyama kon de rekening voor de bevalling (25 Euro) niet betalen. De kliniek had de politie erbij geroepen en deze waren van plan haar naar de vrouwen gevangenis te brengen. Daar ze net bevallen was had de vrouwelijke politie agent met haar te doen en besloot Mariyama te geloven op haar woord dat de jatigi om de hoek woonde en de rekening zou betalen. De rekening werd betaald, we kregen een betalingsbewijs van de kliniek en de politie vertrok. Daar zat Mariyama dan, beschaamd om op te staan omdat de stoel waar zo op zat letterlijk onder het bloed zat van de bevalling zo kort geleden.In mijn armen lag een naakt klein jongetje in een lap stof. Mariyama kreeg warm water, een stuk zeep en schone kleding ik gaf de kleine over aan Lea.Ik vertrok naar de markt om ook voor de kleine jongen wat dingen zoals een badje, poeder, en kleertjes te kopen. Een uurtje later viel Mariyama op een schoon bed met laken en een muggennet in slaap met de kleine jongen schoongewassen en in kleertjes naast zich. Dank u wel Heer dat u zich zelf over hen ontfermd en vandaag op ons pad gebracht heeft.
Dezelfde middag kwam ook Sofi aanwaaien. We kennen Sofi ook van de straat en daar ze zeven maanden zwanger is wilde ze niet langer haar lichaam verkopen en besloot om voorlopig bij ons te komen wonen. Al met al een vol huis voor Rahab momenteel maar wat een kansen om de onvoorwaardelijke liefde van de Here Jezus te laten zien. Bidden jullie mee voor Mariayama en Sofi? Lieve groet, Carina