Door de ogen van kinderen

Lieve webloglezers, Het is zaterdag 29 september 10.00, ik sta voor de deur van Malinese collega Lea om haar jongste drie kinderen mee te nemen naar het twee jaar geleden aangelegde park national hier in Bamako. Salomon 10 jaar, Rachel 6 jaar en Carina 4 jaar nemen plaats op de achterbank van de auto en het avontuur voor hun gaat beginnen. Ze kletsen honderd uit in het Bambara gedurende onze 25 minuten durende rit en kijken hun ogen uit vooral als we over de brug rijden die ons aan de andere kant van de Niger brengt. Zomaar drie doorsnede Malinese kinderen voor wie deze uitjes niet normaal zijn! Deze kinderen komen normaal gesproken niet verder dan de wijk waarin ze wonen.

Net voor 10.30 lopen we het park binnen wat prachtig groen is vanwege het regenseizoen. Vele bomen en planten zijn enorm gegroeid en het is een oase van rust om te zien zo midden in de stad. De kinderen spurten meteen naar de eerste speeltuin die ze zien en vermaken zich op de schommel, glijbaan, klimrekken en noem maar op. Ik neem plaats op een bankje in de schaduw en sta regelmatig op om mijn naamgenootje Carina te duwen op de schommel of te helpen op het touwladder. Kostelijk om deze kinderen gade te slaan. Ze genieten intens van alle speeltoestellen. Na een uurtje lopen we onder wat dikke bomen, via de watervallen naar de volgende speelplek en hier gebeurd hetzelfde. De drie kids komen regelmatig naar me toe om een glaasje water drinken en ik zie het plezier in hun ogen. Ik weet niet wie er meer geniet de kinderen of ik !

Rond 13.00 gaan we naar de snacktent in het park en ik bestel appelsap en friet voor ons allemaal. Ook dat hoort erbij bij een dagje uit met tante Carina. Nadat de buikjes vol zijn willen de kinderen nog een laatste rondje speeltuin en om 14.30 net als het drukker begint te worden stappen we de auto in. Nog geen vijf minuten later is het stil, ik kijk om en zie drie slapende kopjes op de achterbank. Alle energie is op na alle indrukken en vier intensieve uren. Ik zet de kinderen thuis af en ben de Heer dankbaar dat deze uitjes nog steeds mogelijk zijn hier in Bamako, Mali. Wat een gezegende dag! Hartelijke groet, Carina

Sofie

Lieve webloglezers, Het is een doordeweekse dag begin maart 2012, Sofie loopt de poort van het Rahab Centrum binnen. Ik ben er "toevallig" en herken haar gezicht van de straat. We bieden Sofie een stoel aan en een glas water en ik zie dat ze een beginnende zwangerschap heeft. Sofie draait er geen rolletjes om en vraagt of ze bij ons in het centrum kan komen wonen. Ja, ze is zwanger en is het beu om op de straat rond te hangen, bovendien is het niet goed dat ik door ga met dit werk voor de baby zegt ze. Ik kijk naar Ba Febe, onze moeder overste die het gesprek ook gehoord heeft en zie de liefde voor Sofie in haar ogen.We stellen haar nog een aantal vragen maar zijn eigenlijk gelijk verknocht aan Sofie. We bidden voor haar, overleggen de volgende dag met de rest van het team en 2 dagen later woont Sofie bij ons in het centrum. De inmiddels 20 jarige Sofie blijkt een rustige zachtaardige Malinese dame te zijn met een vrolijk karakter. Al snel pakt ze de verschillende vaardigheden zoals haken, borduren, zeep maken en batikken op en beetje bij beetje vertelt ze ons haar verhaal en ontdekken we hoe ze op de straat terecht gekomen is. De maanden daarop vraagt ze verschillende keren om gebed voor vergeving van haar zonden en we danken de Heer dat ie aan het werk is in het leven van Sofie.

Afgelopen zondag avond zo 21.45 ging de telefoon, Het was Ba Febe die me vertelde dat Sofie buikpijn had en waarschijnlijk wel snel zou bevallen. Op mijn aanbod om direct te komen met de auto kreeg ik het antwoord dat ze wel naar de kliniek gingen lopen. Gelukkig is de kliniek slechts 5 minuten lopen van het centrum vandaag. Drie kwartier later kreeg ik opnieuw een telefoontje. Sofie heeft een prachtige zoon, moeder en zoon maken het prima. Bidden jullie mee voor Sofie dat ze de Heer en Heiland persoonlijk mag leren kennen. Bid ook voor de kleine jongen, tja hij heeft nog geen naam! Lieve groet, Carina

Hoogbezoek uit Nederland

Lieve webloglezers, Augustus was absoluut een volle en drukke maand qua activiteiten maar ook een prachtige maand. Het is prachtig groen hier in Mali en rondom Bamako met z'n heuvels geeft dit prachtige vergezichten. We hadden hier hoogbezoek uit Nederland van A en G. Ze waren in Mali voor 10 dagen en met elkaar reden we 1150 km en ontmoetten we veel mensen. Na enkele dagen Bamako vertrokken we naar S-town waar we opnieuw gebedswandelingen maakten, elkaar ontmoetten en ook de Heer ontmoetten. Was een bijzondere tijd en fijn om ook met Arjan en Rozemarijn de Waaij en hun kinderen Senne en Maartje samen te zijn. De familie de Waaij woont sinds de staatsgreep (eind maart) in Bobo Dioulasso in Burkina Faso en hopen in begin volgend jaar zich in S-town te vestigen. Er was vooral ook veel regen maar dat kon de pret niet drukken en Senne en Maartje genoten ervan.

Na S-town vertrokken we naar K-town om daar met collega en vriendin Saskia te ontmoetten. Ook was er een afscheidsfeestje voor Amerikaanse collegae die maar liefs 34 jaar als zendelingen in Mali gewerkt hebben. Het was een pracht avond waar Randy en Marsha maar vooral ook de Heer van het werk in het zonnetje werd gezet. Op zondag gingen we met een auto vol naar het dorp Zankasso om daar dominee Kaleb in z'n prachtige nieuwe kerk te ontmoeten.

A hield er een prachtige preek over het feit dat de slaven in het Oude Testament een oormerk hadden en zo wist de eigenaar wie zijn slaven waren. Zo zijn ook wij door het bloed van Jezus als het ware gebrandmerkt en behoren we toe aan Jezus Christus. A en G sloten hun bezoek aan K-town af met het geven van bloed in het ziekenhuis. Was zeer bijzonder dat Saskia de volgende dag belde, toen we weer onderweg waren naar Bamako, met de boodschap dat G haar bloed die nacht het leven van een vrouw gered had. Wauw wat bedoel je tot zegen kunnen zijn! We reden terug naar Bamako via de andere kant,waar we in Farakala stopte waar collega H twintig jaar geleden gewerkt heeft. Was bijzonder om daar rond te lopen en ook te zien hoe H dit gebeuren met Gods hulp prachtig verwerkt heeft.Na nog enkele stops kwamen we vermoeid maar met rijke herinneringen weer in Bamako terug. De volgende dag vertrokken A en G weer naar Nederland en pakte ik het werk in Bamako weer op. Hartelijke groet, Carina