zaterdag 16 februari 2013

Bijzondere bediening

Lieve weblog lezers,
Vanmorgen ging ik voor de derde keer in 8 dagen met Lori mee om de 150 Franse militaren te bezoeken in een kamp vlak bij het vliegveld hier in B. Lori bezoekt dit kamp trouw elke morgen en brengt ze 10 grote blokken ijs van 25 kg. Ze proberen ze hun vlees en andere verse producten goed te houden en enigszins koel water te drinken.
Afgelopen woensdag vroegen ze of we ook wat souvenirs konden laten zien daar ze het kamp niet mogen verlaten en dus niet in de gelegenheid zijn om zelf op souvenirs jacht te gaan. Zo gezegd zo gedaan. Ik legde hun verzoek voor aan Ann, een zendelinge hier in B die een behoorlijk grote souvenirs winkel heeft en met een volgeladen auto gingen we door alle veiligheidscontroles naar het kamp. We etaleerden de spullen op een tafel en velen van hen kwam langs om wat de kopen, een praatje te maken of een bestelling te doen.

De temperaturen beginnen behoorlijk op te lopen hier in Mali. Overdag wijst de thermometer buiten al dikke veertig graden aan. Arme Fransen die dat toch niet gewend zijn. Vanmorgen voelde ik me vrij genoeg om
een kijkje te nemen rondom de tenten waarin ze bivakkeren. Ze hebben allemaal een prachtig muggennet geïnstalleerd rondom hun bed en verder zijn het spontane luitjes om mee om te gaan. Vorige week had ik enkele N.T weggegeven en vanmorgen kon ik ook verschillende dagboekjes in het Frans uitdelen.Dank en bid voor deze soldaten en ook voor Lori en anderen die ze bezoeken en diensten verlenen . Dat we iets uit mogen uitstralen van boven.  Lieve groet, Carina                                                                                                                                                                                                                                                                          
 

donderdag 7 februari 2013

Lieve webloglezers, 

Werd vorige week opnieuw geïnterviewd, dit keer door CIP  - Christelijk Informatie Platvorm. Is wel even gemakkelijk in deze drukke tijd om deze interviews op mijn weblog te zetten. Dank voor jullie meeleven en gebeden voor mij en het werk hier in Mali..

Jezus brengen in Mali: "Ik ben niet bang"

 gepubliceerd donderdag 7 februari 2013 09:00 door Jeffrey Schipper  


"Het draait niet om hoge bekeringscijfers"

Militairen vechten in Mali momenteel tegen radicale moslims. In datzelfde land verspreidt Carina Saarloos het Evangelie. "Ik ben niet bang voor de dood," zegt ze desgevraagd tegenover CIP.nl. "Dit zendingswerk neemt risico's met zich mee. De Heer blijft mijn krachtbron en het is bijzonder dat ik juist in dit soort periodes Zijn nabijheid ervaar." Terwijl diverse christelijke zendingsorganisaties hun werkers hebben teruggetrokken* uit Mali, mag Carina in het land blijven dat in januari als nieuwkomer binnenkwam op de Ranglijst Christenvervolging.

Terwijl radicale moslims hun invloed in Mali proberen te vergroten, benadrukt Carina dat ze niet in gevaarlijk gebied verblijft. Ze woont en werkt in de hoofdstad Bamako. Carina zegt niet veel te merken van de oprukkende radicale islam. "Hier in Mali zijn veel gematigde moslims en is er veel openheid om over het christelijk geloof te praten. Ik geloof zelfs dat God deze situatie kan gebruiken die kansen bieden voor het Evangelie." In het land waar zij een boodschap van hoop en liefde brengt, maakten rebellerende Toearegs vorig jaar gebruik van een staatsgreep. Ze breidden hun machtspositie uit en daarom besloot het Franse leger onlangs om luchtaanvallen uit te voeren. Extra Franse troepen beschermen de stad waar Carina verblijft.

De zendeling zegt niet angstig te zijn en dankbaar voor iedere dag die God haar geeft. Zestien jaar geleden vertrok de Nederlandse naar Afrika. Eerst naar Ivoorkust maar na een evacuatie in 2002 belandde ze in Mali om juist die mensen liefde te geven waar anderen over het algemeen niet naar omzien. "Jezus maakte contact met het uitschot van de samenleving. Hij is met liefde en ontferming bewogen en dat wil ik ook zijn. Naast praktische hulp wil ik hen ook Gods Woord brengen. Want zonder anderen over de Heere Jezus te vertellen, heeft mijn werk geen zin." Carina herinnert zich een zwangere prostitué die op straat lag en waarnaar niemand omzag. "Terwijl ze haar dood tegemoet ging, liep iedereen om haar heen. Men is daar gewend dat mensen hulpeloos op de grond liggen. We hebben haar naar een ziekenhuis gebracht, waarna ze medicijnen kreeg en is bevallen van een baby."

Gevangenen bezoeken
Het valt Carina op dat het bestaan van God een vanzelfsprekendheid is onder de Malinezen. "Een gebedsverzoek zal dan ook nooit worden afgewezen." Dit ervaart ze ook wanneer ze met een team gevangenissen bezoekt. Per week komt een groep mensen met zo'n 400 gevangenen in contact. "Een dokter uit ons team krijgt bij iedere cel van de 'celleider' een lijst met zieken die hij kan verzorgen. Ondertussen gaat een dominee - een ex-gevangene - uit ons team de cellen in. We verblijven ongeveer een half uur a drie kwartier in een gevangenis om met hen te kunnen bidden en Bijbelverhalen te delen. Ook delen we voedsel uit, want woord en daad gaan hand in gang. Het is ons niet onopgemerkt gebleven dat gevangenen enorm openstaan voor het Woord van God."

Als in een Malinese gevangenis wordt gevraagd wie Jezus wil leren kennen of wie zonden wil belijden gaan de vingers massaal de lucht in. Maar in hoeverre is die opgestoken vinger een keuze op basis van emotie? "Ook ik vraag mij wel eens af of gevangenen het echt menen wat ze doen. Zo organiseren we ook doopdiensten in gevangenissen. Met bakstenen en een tentzeil maken we een soort badkuip. Slechts een derde van de dopelingen blijft na hun doop vervolgens serieus met de Heere Jezus leven. Sommigen weten simpelweg niet tegen wie ze eigenlijk 'ja' zeggen. Door middel van dooponderwijs maken we dat overigens van tevoren wel duidelijk, zodat mensen weten waar ze voor kiezen." Ook erkent ze dat het moeilijk is om de Afrikaanse gevangen te motiveren voor geloofsverdieping (discipelschap).

Hoge bekeringscijfers
"Ik heb geleerd om niet alleen naar de vrucht te kijken," gaat de zendeling verder. "Het draait namelijk niet om de hoge bekeringscijfers. Als één iemand Christus aanvaard, ben ik al dankbaar." Die dankbaarheid straalt de strijdvaardige Carina uit als eerdere evacuaties die ze meemaakte, ter sprake komen. In 2002 moest ze als zendingswerker Ivoorkust verlaten vanwege de gevaarlijke situatie in het land. Ook vorig jaar moest ze naar aanleiding van de gebeurtenissen in Mali zich voor een bepaalde periode strategisch terugtrekken. "Dat vond ik erg moeilijk," geeft ze toe. "Voor mijn gevoel laat ik dan namelijk de mensen in mijn omgeving in de steek. Want wie ben ik dat ik als blanke in veiligheid gebracht wordt en de rest niet?"

Zolang de Nederlandse ambassade in Mali en haar zendingsorganisatie CAMA niet het advies geven om het oorlogsland te verlaten, zal Carina niet vertrekken. Ze heeft eigenlijk niet eens tijd om zich daarmee bezig te houden. Er staat alweer een ontmoeting met gevluchte christenvrouwen op de planning die vanwege de gevaarlijke situatie uit Noord-Mali zijn gevlucht. "Ze hebben weinig te doen en dus neem ik de tijd om hun verhaal aan te horen en eventueel samen te bidden. Ook houden we ons bezig met ontspannende activiteiten, zoals zeep maken." Vanaf 22 maart verblijft Carina drie maanden in Nederland in verband met haar normale verlofperiode.

* Het is bekend dat diverse (Nederlandse) christelijke werkers zich hebben teruggetrokken uit Mali. Maar om veiligheidsredenen kunnen er geen details worden vermeld.

Bezoek hier de weblog van Carina Saarloos of neem een kijkje op haar eigen website.