Nieuw leven !

Lieve webloglezers,
Terwijl ik bezig ben om me zorgen te maken over de staat van het Rahab centrum en me oprecht afvraag of we wel op zoek moeten gaan naar een ander gebouw! Tja om het maar eerlijk te zeggen echt opnieuw loop te twijfelen aan het bestaansrecht  en voortzetting van dit centrum. Ik laat me opnieuw verblinden door de maandelijkse vele kosten en lijk meer de problemen en mislukkingen van het centrum te zien dan de zegeningen. Terwijl dit allemaal gebeurde greep God me opnieuw liefdevol in mijn kraag en liet me duidelijk zijn Liefde zien. Terwijl het gebouw bijna letterlijk instort en ik er vaak zo moe van wordt geeft God nieuw leven in het centrum.  Binnen enkele dagen kwamen er verschillende nieuwe vrouwen langs bij het Rahab Centrum waaronder 24-jarige Sitan. Ik zag direct de droevige blik in haar ogen en het feit dat ze zwanger was. Na overleg met het team besloten we haar te houden en het enige nog vrije bed te geven. Zondag kwam ze met een van de andere meiden mee naar de kerk en zag ik al een kleine verandering in haar oogopslag. Dankte de Heer daarvoor en in mijn hoofd en hart besloot ik om haar deze week naar de kliniek om de hoek te sturen voor een echo om te zien hoeveel maanden de zwangere Sita er reeds op heeft zitten en of alles goed en gezond is met moeder en baby !Wel woensgochtend om 7.h00 ging de telefoon met de mededeling dat Sita die nacht bevallen was van een dochter. Wauw, dat was snel gegaan en ik maar denken dat ze rond de zevende maand van haar zwangerschap was! Een uur later zag ik met eigen ogen Sita al wandelende thuiskomen met een prachtige zoon in haar armen. Ik was geemotioneerd, was alsof God naast me stond en zijn arm om me heen legde en zei:" Carina, ik heb geen prachtig gebouw nodig om leven te kunnen geven hoor. Carina, waarom twijfel je toch weer aan het bestaansrecht van dit werk en ten diepste aan mij ? Ik ben dit werk begonnen en zal het voleinden!"
What a mighty God we serve !   Lieve groet, Carina

Trip door West-Afrika

Afgelopen maand reisde ik met collega en vriendin Saskia met de auto door West-Afrika. We vertrokken in Mali en deden eerst Ouagadougou de hoofdstad van Burkina aan.  Deze eerste stopplaats was direct een hoogtepunt voor mij.  Ex-collega Amy, (zie foto boven) met wie ik vroeger in Bouaké in Ivoorkust samen werkte en nu al weer enkele jaren met haar gezin in Amerika verblijft was “ toevallig”  net de avond ervoor voor twee weken in Burkina aangekomen. Ik belde haar op en enkele uren erna ontmoetten we elkaar. We waren beiden ontroerd en dankbaar om elkaar weer te zien.  Nadat we Burkina doorgereisd waren kwamen we bij de grens van Ghana. Direct viel het me op dat er minder moskeeën zijn en overal langs de kant van de weg christelijke kreten op gebouwen en andere obstakels te lezen zijn.  Duidelijk veel meer Christenen in dit land dan in Mali . Vanuit het Noorden reden we naar de stad Tamale en vandaar gingen we verder op de gatenweg richting  Salaga waar we met de pont meegingen naar ons doel van die dag: Yeji. In Yeji staat een Katholiek ziekenhuis waar Saskia jaren gelden haar coschap als arts gedaan heeft. Ze vond het leuk om daar nog eens langs te gaan daar die tijd in Yeji aan de grondslag ligt van haar werk als arts in Afrika. In Yeji aangekomen troffen we een handvol werkers aan die Saskia herkenden en het was erg leuk om hun reacties te observeren en hen allen inclusief Saskia te zien genieten. Op de foto Saskia en een oude bekende !

Vervolgens vertrokken we naar Aburi, net ten noorden van Accra wat ons hoofddoel van de trip was. Daar verbleven we een volle week en volgden een training van het Mobiel  Member Care team. Een geweldige week waarin we samen met zo’n dertig anderen , blanken zowel als afrikanen toegerust werden  om mensen die door traumatische ervaringen en andere crisissen heengaan beter te kunnen “helpen”. Nadat we de prachtige kust van Ghana verlieten kwamen we in Ivoorkust aan. Moest praten als Bruggeman om de grens over te komen daar de douane om een internationaal kentekenbewijs van de auto vroeg.  Na de hoofdstad Abidjan kwamen we in Yamoussoukro, mijn eerste standplaats als zendelinge in West-Afrika in 1997. Was tof om de bijbel school op nieuw te zien waar ik destijds de vrouwen van de studenten enkele uren per week les gaf. Ook brachten we een bezoek aan de enorme Kathedraal die nog steeds pontificaal tussen de kokosbomen opdoemt. Is en blijft een tegenstrijdig gevoel geven deze enorme kerk, ja zelfs hoger dan de Sint Pieter in Rome in arm Afrika!!!

Via de prachtige plaats Man verlieten we Ivoorkust en deden we ons vierde land, Guinee aan. Hier hield het op met de over het algemeen redelijk goede geasfalteerde wegen.  Toen het ook nog ging regenen en er voor ons een gestrande vrachtwagen was leek het er even op dat we een bezoek aan collega Agaath in N’Zao wel konden vergeten.  God had echter andere plannen en stuurde een wagen met een paar stoere kerels.  Ze wilden en zouden erlangs. Ze “schaatsten “ eerste hun eigen wagen door de modder en vervolgens nam één van hen “ Gabriel”  plaats in onze auto en deed hetzelfde met de Prado.  Saskia en ik liepen voetje voor voetje door de modderkuil  in achtervolging van de auto, hierna vervolgden onze tocht. Zie modderpoel op de  foto waar de Prado doorheen gereden is !

Net voor het donker kwamen we bij collega Agaath aan die zeer dankbaar was ons te zien. Leuk om haar in Saskia's oude huis te ontmoetten. De volgende dag bezochten we “Hope Clinic”. Opnieuw een bekende plek voor Saskia en dat was merkbaar en voor mij tof om eindelijk dit prachtige unieke ziekenhuis en zijn personeel te bewonderen. Na nog een dag slechte wegen getrotseerd te hebben kwamen we via Kankan op de geasfalteerde weg weer Mali binnen.  
Vele kilometers, vele indrukken, wat is Guinee trouwens mooi en wat waren we versleten!
Lieve groet, Carina