Ontmoetingen met mensen
Bamako is een stad met 3 miljoen mensen, dus je zou zeggen dat de kans niet zo groot is om bekenden tegen te komen. Nou, laat ik je zeggen dat de Heer dit regelmatig anders regelt.
 Zo liep ik eind mei in mijn wijk, samen met een stagiaire, die bij mij op bezoek was. Plotseling sprong er een Afrikaanse man uit een “Sotrama”, een groen busje, wat het lokale transportmiddel is hier in Bamako. Hij sprong bijna bovenop me en ik schrok me eerst een hoedje, maar herkende zijn vriendelijke gezicht. “Nyagali”, zei hij vervolgens, “ik ben vrij uit de gevangenis en ga naar de kerk. Maar ik heb een probleem.” Hij haalt een verfrommelde “doopkaart” uit zijn zak, die hij gekregen had na zijn doop, eind maart in de gevangenis van Kati. “Kijk” zegt ‘ie, “er staat niet op in welke kerk ik gedoopt ben.”  Je begrijpt wel, dat we samen heerlijk gelachen hebben over het feit dat het ook echt geen kerk was waar hij gedoopt is. Afgelopen zondag heb ik de kerk bezocht waar ‘ie naartoe gaat en liep ik hem weer tegen het lijf. Na afloop met hem en de dominee gesproken en de dominee foto’s laten zien van zijn spectaculaire doop. “Ja dominee, Seydou is echt gedoopt, maar nee, niet in de kerk!” God is goed!
|
|
Op 20 juli krijgen we de sleutels en hopen we met ons team van leerkrachten de rest van de ochtend in gebed te besteden. We bidden in elke ruimte, om zo het hele gebouw op te dragen aan onze hemelse Heer. Daarna hopen we zo spoedig mogelijk te verhuizen. Waarschijnlijk nog in dit huidige semester, wat tot half augustus doorgaat.
Wat zal ik Sita missen. Als werkster maar ook als vriendin. En wat blijf ik het moeilijk vinden dat ze geen keus voor Jezus heeft gemaakt in de afgelopen 9 jaar dat ze in mijn huis rondliep. Ze was er zo dichtbij in 2015 en toen ging ze trouwen.
