Op kamp !

Lieve mensen,
Heb een een paar geweldige dagen achter de rug en wil jullie niet onthouden om mee te genieten van die momenten. Was de afgelopen dagen in de bush bush, in Mana zo'n 75 km uit of Bamako voor een vrouwenkamp. Een dikke twintig vrouwen waren hier bijeen om een week verwend te worden, training te ontvangen en om vooral veel over Gods onvoorwaardelijke liefde te horen. De gemeenschappelijke factor van deze groep vrouwen was dat ze allemaal HIV positief zijn. Het merendeel van de vrouwen is moslim of animist.Samen met moeder-overste Ba Febe en Maman Marthe, beiden uit mijn Rahab team en Jeanne een jonge vrouw die in ons Rahab centrum vele training ontvangen heeft waren we op het kamp. In de ochtend uren mocht ik samen met Ba Febe de vrouwen bemoedigen uit Gods woord en zijn er heel was zweet druppels gevallen tijdens het gitaar spelen en samen zingen. Wat zijn deze vrouwen ontvankelijk. Een groepje van wel zes vrouwen kwam naar voren nadat Ba Febe een oproep gedaan had om hun leven aan Jezus te geven. Een heel mooi en teder moment!In de middaguren was het de beurt aan Maman Marthe en Jeanne om de vrouwen zeep te leren maken en siroop van de hibiscusplant.Wat geweldig om Jeanne zo bezig te zien wetende dat zij zich eerst op de straten in Bamako bevond en nu met een lach op haar gezicht de andere vrouwen leert om siroop te maken.Dan kan ik alleen maar stil zijn en zeggen, dank u wel Heer!
Natuurlijk waren er momenten tussendoor dat we moesten wachten tot de siroop kookte of de olie van de zeep moest af koelen maar dat is nooit een probleem in Mali er zijn altijd wel een paar vrouwen te porren om te entertainen met dans en muziek of de omringende kinderen houden je wel wakker en alert. Op een matras op de grond geslapen tussen Ba Febe en Maman Marthe in, tja dat is ook weer eens wat anders. En vooral zij vonden het geweldig dat die "Tubabu" (lees:blanke) bij hen op de grond lag. Veel geslapen heb ik natuurlijk niet maar het was het allemaal dubbel en dwars waard. Dit weekend maar wat extra uurtjes op het waterbed in Bamako maken dan komt het vast wel weer goed ! Liefs, Carina

Terugblik afgelopen week

Lieve mensen,
Er zijn zo van die weken die ineens propvol zitten en waar vooral van alles gebeurd waar je niet echt op gerekend had. Een paar hoogte en diepte punten voor jullie op een rijtje. Begon afgelopen maandagochtend met het afhalen van vriendin Janet op het vliegveld. Na 1 jaar en 8 maanden in Engeland geweest te zijn voor verlof en behandeling van borstkanker was het bijzonder om haar weer op Malinese grond te verwelkomen. Dat het vliegtuig om 2.30 in de ochtend aankwam kon de pret niet drukken. Daarna vlug een paar uurtjes na bed voordat ik om 10.00 een afsprak had met Fatimata Diarra,de 19 jarige "nieuwe bewoonster" van ons Rahab centrum. Tja op haar komst waren we helemaal voorbereid en zelfs een stapelbed aangeschaft. Helaas kwam Fatimata niet opdagen en hebben we verder de hele week niets van haar vernomen. Dat zijn van die momenten dat ik wel eens ontmoedigt kan raken en dan is het zo goed om te weten en vast te houden dat ik die meiden niet kan veranderen en dat ook ik niet meer of minder ben in Gods ogen als Fatimata wel of niet komt.
Dinsdag was ik een zeer lange dag in de gevangenis van Kati.De dokter was op bezoek en samen evacueerden we een jonge knul met een geperforeerde blindedarm naar het ziekenhuis van Kati. We waren net terug in de gevangenis toen we te horen kregen dat een andere 32 jarige knul net de laatste adem uitgeblazen had. Diezelfde middag nog werd hij begraven op de begraafplaats van Kati.Vind het bijzonder dat de Heer kracht en moed geeft voor dagen zoals deze dinsdag.
Woensdag was ik op sjouw met een groepje van zes Nederlanders die met een christelijke reisorganisatie Avanta een reis door Mali gemaakt hadden. Hun reisleider Rick had in Nederland al contact opgenomen met me en gezegd dat ze graag iets van het werk wat ik in Mali doe wilden zien. Kwam die dag o.a opnieuw in de gevangenis van Kati maar tot mijn verbazing mocht ik de groep geen tour geven. Dan denk je even, wat na alle hulp die we gisteren hier gegeven hebben? Onverwachtse dingen dus waarvan ik steeds beter leer om die maar gewoon te accepteren om het beter vol te houden in deze cultuur.Later die dag had ik een counseling gesprek met een voormalige Rahab vrouw en het was goed te constateren dat het goed met haar gaat en dat ze nog steeds naar de kerk gaat.
Donderdag en vrijdag had ik twee jonge Amerikaanse dames over de vloer die voor 6 weken een stage doen in Mali. Ze logeren niet bij mij maar waren verder overdag deze dagen wel bij mij. Ze hielpen tafelkleden knippen in het Rahab centrum en zagen hoe de vrouwen de tafelkleden batikten en een verfbad gaven. Donderdagmiddag waren we in de jonge jongens gevangenis waar de meiden hun getuigenis gaven. Vrijdag gingen ze opnieuw mee naar het Rahab centrum en ook daar gaven ze hun getuigenis en ik sprak over 1 Petrus 2.Na de warm hap tussen de middag bij mij thuis hielpen de meiden me om pillen te tellen en in zakjes doen.Scheelt mij weer werk in het weekend. Vervolgens gingen we om 15.00 naar de vrouwengevangenis waar ik sprak over het huis op het zand en het huis op de rots. Mooi om een vol klaslokaal te hebben en voor de vrouwen te mogen bidden. Zaterdag eindigde de week met een welkoms party voor vriendin Janet bij mij thuis. Ik versierde mijn huis met slingers en ballonnen en nodigde nog zes anderen uit om bij het etentje aanwezig te zijn.Stond zo'n beetje een halve dag in de keuken maar wat een plezier om Janet weer over de vloer te hebben. Ik sloot de zaterdagavond af met een diep gesprek met de zaterdag nachtwaker die na tienen nadat iedereen vertrokken was ineens op de deur bonkte. Wauw, wat een week, maar wat een geweldige en trouwe God heb ik die zo nadrukkelijk aanwezig was en kracht gaf deze week.Liefs, Carina

Auto's en brillen

Lieve weblog volgers,
Deze week stond in de schijnwerper van auto's en brillen. Het begon deze week met nieuwe banden voor de nu ruim 4 jaar oude Totota Prado en ook een nieuwe accu daar ik sinds verlof ieder ochtend problemen heb om de auto te starten. Ik denken dat dit voorlopig genoeg aandacht en onkosten voor de auto was maar nee hoor, donderdagmiddag raakte ik verzeild in een kettingbotsing op de brug hier in Bamako. Ik was de vijfde auto in een rij van tien. De schade viel gelukkig mee daar ik een enorme ijzeren stang voorop mijn auto heb die eigenlijk bedoeld is om de motorkap tegen de koeien te beschermen. Deze lag wel helemaal op de motorkap en moest opnieuw gesoldeerd worden maar beschermde de motorkap. Van achteren ook wel een deukje opgelopen door de auto achter mij maar had allemaal veel erger gekund. Alle andere chauffeurs van de betrokken auto's bleven gelukkig kalm en na een uurtje was het allemaal opgelost.
Verder was ik deze week met onze moeder-overste Ba Febe voor de tweede keer bij de opticien hier in Bamako. Ba Febe klaagde steeds meer over slecht zien op afstand en lezen natuurlijk. En ja hoor, zelfs in Bamako konden we een bril met deze beide soorten glazen gecombineerd voor haar bestellen.Deze week gingen we de bril ophalen. Ze was helemaal in de glorie en kon er niet bij dat deze glazen door mensen gemaakt haar zicht zoveel verbeterde. Geweldig mooi om zo'n dankbare vrouw te zien.Op de foto zie je Ba Febe met bril bij de opticien die samen met z'n vrouw deze winkel runt. Over brillen gesproken,ook ik zelf grijp regelmatig naar een leesbril als ik met slecht licht of kleine letters te maken heb. Wat een uitkomst zeg die brillen !Lieve groet, Carina

Nieuwe werkzaamheden in het Rahab Centrum

Beste webloglezers,
Afgelopen week zijn we in het Rahab centrum met een nieuw project begonnen, het haken met gebruikte plastic zakken. Het idee werd me jaren geleden al door buurvrouw Corrie in Stad aan het Haringvliet aangereikt maar ik heb er tot nu toe nog niet veel meegedaan. Maar daar is deze week dus verandering in gekomen! Het idee is om plastic zakken, waar er hier in Mali veel te veel van zijn, in allerlei kleuren en maten weer opnieuw te gebruiken. Van kosteloos materiaal weer iets bruikbaars en kostbaars maken! De zakken worden gewassen, gedroogd en daarna op een bepaalde manier in stroken geknipt zodat er één lange strook overblijft waarmee gehaakt kan worden. Ons eerste doel deze week was om een sleutelhanger te haken. De meesten lukte dit aardig maar anderen kregen het toch maar moeilijk voor elkaar om de stroken zo te knippen dat het een lange sliert werd. Oefening baart kunst dus we gaan gewoon nog een poosje door! Voor hen die het goed onder de knie hebben staat het tweede project een tas op het programma.We zullen zien hoeveel tassen er gemaakt gaan worden de komende maanden. De meiden hebben er in ieder geval plezier in en vinden het fijn als ik met nieuwe projecten aan kom zetten. Verder komt de 18-jarige Fatimata Diarra regelmatig naar het centrum. We evalueren haar situatie momenteel en ze komt hoogstwaarschijnlijk snel bij ons in het centrum wonen. Graag jullie gebed voor wijsheid voor het team hierin. Lieve groet, Carina

Over kleuren gesproken

Lieve weblog lezers,
Kleuren zijn heel mooi maar het combineren van kleuren is denk ik relatief.
Ik genoot in Nederland van de fascinerende kleuren van de tulpen zo in uitgestrekte velden naast elkaar. Terug in Mali is er duidelijk minder kleur in de natuur alhoewel de regens de natuur duidelijk groener maken, ja het groen komt zelfs te voorschijn op de rotspartijen. Maar als je de mensen op straat observeert is het wel genieten van de kleuren hoor. Hier is geen sprake welke kleur er in de mode is. Je kunt hier alle kleuren combineren en mannen kunnen net zo goed een roze overhemd dragen als een blauwe. Ook de plastic emmers en teilen zijn in allerlei kleuren en maten te verkrijgen. Een prachtig gezicht zo aan de kant van de weg !
Ook in het Rahab Centrum hebben we veel met kleuren te maken. Als de vrouwen de tafellakens en tafelrunners in een verfbad stoppen bijvoorbeeld. Als er dan eerst een stempel van een kerstboom opgedaan is dan moet die lap volgens mijn denken eigenlijk in de groene of rode verf. Dat zijn immers Kerstkleuren. Wel zie op de volgende foto wat er allemaal gefabriceerd is in het centrum tijdens mijn verblijf in Holland. Prachtige Kersttafelrunners met lichtroze en blauw bijvoorbeeld. Andere zijn oranje met bruin geworden. Een pracht kleur voor een tafelrunner met een stempel van een herfstblad erop maar ja voor de Kerst. Afijn we zien wel of we creatief kunnen zijn en ze toch kunnen verkopen.
Ook de omslagdoeken voor baby's hebben tijdens mijn afwezigheid bijzondere kleuren gekregen. De Afrikaanse vrouwen hebben rode armen en hun rokken zijn bruin geworden in plaats van hun benen. En het hutje waar ze in wonen is licht met donker paars.
Tja die Afrikanen houden nu eenmaal van kleuren en alles kan en past bij elkaar.
Ik dus maar gewoon meegenieten en lachen of niet soms !
Groeten Carina