Ivoorkust en Mali samen voor trouwerij

Lieve mensen,
Wat gingen mijn gedachten vandaag vaak terug naar mijn periode als zendeling in Ivoorkust.Waarom ? Omdat ik op de bruiloft was van Fidèle Keita, mijn vroege buurjongen in Bouaké die hier vandaag in Bamako trouwde met Sara Coulibaly.
De ouders van Fidèle, dominee Daniel en zijn vrouwe Neema, mijn vroegere buren dus ,zijn nog steeds goede vrienden. Daniel heeft destijds mijn auto Ivoorkust uitgereden helemaal naar Bamako in Mali en toen later ook nog eens mijn hond bij de grens tussen Ivoorkust en Mali gebracht. Tja hij is en blijft een held voor mij !Toen dominee Daniel Keita me enkele weken geleden vroeg of ik getuige wilde zijn op de bruiloft en een lied wilde zingen heb ik met heel mijn hart ja gezegd. Niet wetende dat de griep me te pakken zou krijgen deze week en ik tot op vandaag slecht bij stem ben. Geen getuige dus en ook geen solo maar gelukkig was ik fit genoeg om de kerkdienst mee te maken en de vrienden te ontmoeten. Moeder Neema straalde toen ze Fidèle aan haar arm de kerk binnenbracht, een mooi moment, het ontroerde me. Een jongere broer van Fidèle, genaamd Jozué speelde op de basgitaar. Mijn gedachten gingen terug naar Bouaké, hoe ik Fidèle op 14 jarige leeftijd zijn eerste gitaarlessen gaf en dat de toen 10 jarige Jozué altijd meekwam. Nu een uit de kluiten gewassen jonge kerel.In mijn ooghoek zie ik Nyagali Sogoba staan, mijn naamgenootje, die helemaal uit Bouaké gekomen is voor de bruiloft en die ik in geen 9 jaar gezien heb. Herinner me nog hoe ik met handen en voeten Bambara met haar sprak in die dagen.Tja dan heb ik toch veel van de taal geleerd.(Foto van Nyagali en mij onderaan blog). Na de dienst is het een complete reünie, ik ben overweldigd door de vele mensen die uit Bouaké gekomen zijn voor deze trouwerij en hoeveel ik ervan ken. Ben er best een beetje emotioneel van, er is zoveel gebeurd in negen jaar en toch lijkt het allemaal zo snel gegaan en zijn de gezichten en warme handdrukken niet veranderd. Kan niet anders dan God danken voor zijn trouw deze afgelopen jaar en dank Hem voor deze geweldige dag waar Ivoorkust en Mali samenkwamen.

Wat een week !

Lieve vrienden,
Wat een week was het hier in Bamako! Zou veel negatieve en moeilijke dingen kunnen opsommen die zeker aanleiding kunnen zijn om de moed te verliezen en in het vliegtuig naar Nederland te stappen maar laat ik dat dus niet doen, want tegelijkertijd waren er ook zo veel zegeningen. Tel je zegeningen,één voor één!
Was maandagmiddag met Ba Febe bij het busstation waar we enkele prostituees opzochten. Ik ervoer veel tegenstand van de boze en zeer weinig interesse van de meiden.We spraken o.a met Batoma, een hoogzwangere van 18 jaar die dag en nacht op straat woont.Alles wat we zeiden " leek" haar totaal te ontgaan maar we hielden vol en mochten ook voor haar bidden. Na een goede tijd van gebed met Ba Febe in het Rahab Centrum kwam ik toch min of meer zwaarmoedig thuis. Enorm het gevoel dat het toch wel veel zinloze tijd was daar bij het busstation. Dinsdagochtend echter stond Batoma ineens voor me in het centrum met waterlanders in haar ogen en de vraag of we haar konden helpen. Na een goed gesprek hebben we haar een maaltijd aangeboden en een afspraak gemaakt om haar de volgende dag naar het consultatie bureau mee te nemen. Inmiddels weten we dat ze elke dag kan bevallen en dat het kindje met de voetje naar beneden is i.p.v. met het hoofdje. Nu is het aan Batoma om te beslissen om bij ons te blijven en in de kliniek om de hoek te bevallen of terug te gaan naar de straat. Bidden jullie mee dat ze een goede beslissing maakt! Verder heb ik hier sinds woensdag Salomé de Bruin over de vloer. Salomé komt uit Nederland en studeert geneeskunde. Ze is nu bijna een volledig afgestudeerde dokter en doet sinds eind juli een co-schap in ons ziekenhuis in Koutiala voor drie maanden.Salomé heeft een Franse moeder en spreekt dus heel goed Frans wat een groot voordeel is voor het co-schap. Toen de vrouwen in het Rahab Centrum hoorden dat Salomé dokter was lieten ze haar niet met rust en kwamen met hun ogen en voeten en benen aanzetten. Met veel geduld onderzocht Salomé alle patiënten en gaf ze advies. Vanmorgen was ik met Salomé op de grote souvenirs markt van Bamako en heb ik de Malinezen nogmaals de Nederlandse spreuk geleerd: " Kijken, kijken, maar niet kopen". Eén van de verkopers had het toch wel heel goed begrepen want na enige ogenblikken toonde hij ons zijn koopwaar en zei: " kijken, kijken, kopen?".
We verlieten de souvenirs markt inderdaad met verschillende inkopen waarna veel van onze plannen letterlijk in het water vielen doordat het flink ging plenzen. Regen is zegen hier in Mali, het regent niet genoeg dit regenseizoen dus zeer dankbaar voor deze regen. Vervolgens dus maar naar huis gereden en de Heer in mijn hart gedankt voor zijn zegeningen deze week. Groeten, Carina

Eerste dinsdag van de maand

Lieve weblog lezers,
Iedere eerste dinsdag van de maand vasten we en bidden we samen in het Rahab centrum.
De vrouwen komen om 8.30 in de ochtend en hebben eerst hun gewone werkzaamheden in het centrum zoals vandaag het maken van poppen en Kerst-elven op het programma stond. Rond 11.00 komt de rest van het leidinggevende team en wordt het gewone werk voor die dag stil gelegd. We ruimen samen de boel op en gaan allemaal de ronde woonkamer van het centrum binnen. Zo rond 11.30 beginnen we met een korte overdenking waarna vervolgens iemand van het team de gebedstijd leidt. Dit neemt allemaal zo'n twee en een half tot drie uur in beslag, maar de tijd gaat enorm snel als je samen eenparig de Heer zoekt.
Vanmorgen las ik Psalm 27 als korte overdenking in het Bambara voor aan de vrouwen, waarin David begint met de Heer te prijzen en te belijden dat de Heer zijn licht, zijn heil en zijn levenskracht is. Dan vraagt hij in vers 4 één ding van de Heer, dat ie mag wonen in het huis van de Heer, al de dagen van zijn leven.! Ik legde vervolgens aan de vrouwen uit dat dit vers wil zeggen dat we dagelijks dicht in de nabijheid van de Heer moeten leven. David gaat door met belijden dat God hem doet schuilen in Zijn hut en God verbergt hem in het verborgene van Zijn tent, ja Hij plaats hem hoog op een rots. Vers 9 raakte me diep op moment dat ik dit met de vrouwen in het centrum deelde :"Al hebben mijn vader en moeder me verlaten, de Heer zal mij aannemen". Wat zijn er veel vrouwen in mijn centrum die dit mee gemaakt hebben en wat een troost dat de Heer hen aanneemt en een vader en moeder voor ze wil zijn. .Na een aantal liederen van verootmoediging werd het tijd voor voorbede. Er werd gebeden op z'n Malinees d.w.z., iemand deelt een gebedspunt, bijv. bidden voor de president en zijn gezin, vervolgens bid iedereen hardop voor dit gebedspunt. Bijzonder goede "methode" om te bidden, zo laat je iedereen actief meebidden.
We hadden een bijzondere paar uren van gebed in het centrum met elkaar en zagen God aan het werk.We sloten af met een lied waarbij iedereen ging staan en elkaar de hand gaf. De tekst van het lied zegt dat we door moeten gaan om te bidden, dat we door moeten gaan om lief te hebben omdat God ons eerst lief had. Heb een klein stukje van het lied op film gezet om jullie een indruk te geven. Lukt me helaas niet om van 107MB een kleine file te maken om de film bij te voegen. Hopelijk een volgend keer. Lieve groet van Carina