|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
dinsdag 15 september 2015
Nieuwsbrief September 2015
Verschillende
van jullie die weleens op bezoek geweest zijn in Mali en mee geweest
zijn naar de gevangenis in Kati, vroegen me tijdens het verlof hoe het
met Amadou is. Amadou is een man die op jonge leeftijd polio gehad
heeft, waardoor het onderste gedeelte van zijn rechterbeen verlamd is
geraakt. Nu ruim 13 jaar geleden kwam Amadou in de problemen en in de
gevangenis terecht. Toen ik in 2003 voor het eerst deze gevangenis
bezocht, was hij reeds daar. Vorig jaar augustus hebben we zijn 12 ½
jaar “gevangen- zijn” gevierd met een taart en nieuwe kleren voor
Amadou. Begin 2015 werd hij eindelijk na bijna 13 jaar gevangenis vrij
gelaten. Amadou is een opmerkelijke man. Ook in de gevangenis kon hij
het niet laten om een keer of tien ‘halleluja’ te roepen tijdens de
wekelijkse Bijbelstudie en de liederen. Hij kreeg het ook altijd weer
voor elkaar om een paar muntjes van ons te ritselen, zodat hij zijn
dagelijkse thee verlangen kon koesteren. Natuurlijk is er ook een band
met hem ontstaan over de jaren en toen hij bevrijd werd, hebben we als
gevangenisteam besloten hem een handje te helpen om weer iets te kunnen
doen in deze maatschappij. 
We
hebben hem geholpen om een klein winkeltje te bouwen en te openen,
vlakbij de gevangenis trouwens. Hier verkoopt hij dingen zoals thee,
suiker, zeep, eieren en anti-flu snoepjes. Zo probeert hij zichzelf te
onderhouden en weer iets van het leven te maken. Begin september zocht
ik hem op en ik ben dankbaar dat het winkeltje goed loopt en dat het
goed met Amadou gaat.
Sita
is al een jaar of acht mijn trouwe hulp in de huishouding hier in mijn
huis in Bamako en ook met haar is een mooie vriendschap ontstaan. Sita
komt uit een Moslim familie en weet niet anders dan dat de familie deze
religie aanhangt. Sita zelf is niet echt praktiserend Moslim. Sinds
vorig jaar is ze bezig aan de verpleegopleiding en heeft wel laten zien
dat ze behalve een goed stel handen ook een goed stel hersenen heeft .
In mijn huis luistert ze vaak naar het Christelijke radio station en we
hebben over de jaren menig gesprek gehad over God en geloven. Deze week
ben ik begonnen om op woensdag een soort van Bijbelstudie met Sita te
doen. Samen lezen we verzen in de Koran en in de Bijbel over God, de
profeten, over Jezus en vergelijken deze met elkaar. Bidden jullie mee
dat Sita de Here Jezus mag leren kennen? 
dinsdag 12 mei 2015
Nieuwe digitale nieuwsbrief
Vorige week kwam mijn kersverse nieuwe digitale nieuwsbrief uit.
Geholpen door een jong stel uit mijn thuisgemeente die voor de layout zorgden !
Het is de bedoeling dat deze vorm nieuwsbrief maandelijks verschijnt en dat ik langere verhalen af en toe op de weblog zal laten verschijnen. Nieuwsgierig? Open de link! Groeten, Carina
http://us10.campaign-archive1.com/?u=712f831e2f1b8512e621f4a3b&id=5a30291b71&e=b87d12aad2
zaterdag 25 april 2015
Hoe krijgt Christus meer gestalte in mij ?
C in CAMA staat voor Christus.
Zijn als
Christus, Hoe krijgt Christus meer gestalte in mij ?
Ik was 16 jaar toen ik na een avond van Youth for Christ
koffiebar tot persoonlijk geloof kwam en bewust mijnleven in de handen van
Jezus gaf. Mijn dooptekst was Gal 2:20 “Want
ik ben met Christus gekruisigd en ik leef niet meer, maar Christus leeft in
mij”.
Kun je wel zeggen “Christus leeft in mij” ,maar hoe is
dat dan zichtbaar en merkbaar in het leven van alle dag.
Voor mij persoonlijk betekent dit dat ik in eerste
instantie dagelijks tijd door breng met God. Dat ik zijn Woord lees, naar hem
luister en tijd in gebed doorbreng . Het is in de eerste plaats zichtbaar en
duidelijk voor de Heer zelf dat Hij in mij leeft. Hij is mijn eerste getuige
als het ware. Ik moet blijven in de Here, dat is voorwaarde om
Christus zichtbaar in mij te laten zijn. In die dagelijkse intimiteit met Hem
zo ook mijn identiteit vinden. Weten dat ik zijn geliefde dochter ben in wie Hij
welbehagen heeft.
Vandaar uit kan ik me in de wereld begeven, wetende dat
Hij die in MIJ is , sterker is dan hij die in de wereld is. Dan moet ik er nog
steeds wel voor kiezen om in alle
situaties die op mijn pad komen, eerlijk te zijn en me als het ware af te vragen “ wat zou de
Here Jezus doen op dit moment.’.
In Mali, waar ik woon en werk heb ik dagelijks te maken
met bedelaars die aan de deur komen, die bij de auto rondscharrelen en overal
uit het niets opduiken zeg maar. Ik kan niet alle bedelaars die in Bamako rondlopen
helpen en toch heb ik voor mezelf als doel gesteld om iedere bedelaar waar ik
mee in contact kom een lach te laten hebben op zijn gezicht voordat ie weer
verder gaat. Dit gebeurt doordat ik een praatje met hem of haar aanga of ze soms
daadwerkelijk een brood of wat geld
geef. Zo probeer ik Christus te laten zien die in mij leeft.
Ook zie ik
Christus meer en meer zichtbaar worden
in de vrouwen waar ik mee werk. Neem nou Sita, Sita kwam in het Rahab centrum
in december 2013 toen ze hoogzwanger was van haar derde kind. Sita leefde op
straat en klopte bij ons aan voor hulp voor de bevalling..
Enkele dagen later
werd de kleine Jozua geboren. Sita bleef een jaar en 2 maanden bij ons en
beetje bij beetje leerden we Sita kennen.
Ze deelde haar levensverhaal en we hoorden dat Jozua inmiddels Sita haar
derde kind was en Sita geen idee had waar haar eerste 2 kinderen waren. De eerste was met de vader meegegaan op 1
jarige leeftijd en de tweede had ze bij de schoonouders van dat tweede kindje
achter gelaten. Daarna heeft ze nooit meer contact gehad of gezocht met haar
kinderen! Onbegrijpelijk gewoon voor ons. In deze tijd in het Rahab centrum
hoorde Sita in de bijbel verhalen over de Here Jezus. In het centrum woonde ze in een soort woongemeenschap
waar ze gewaardeerd werd en liefde ontving. Zowel voor haar zelf als voor Jozua. Dit alles leidde uiteindelijk tot het
geweldige gebeuren dat Sita haar hart aan de Here Jezus gaf. Ik weet het moment
nog heel goed .Het was oktober 2014 op een vrijdagmorgen nadat we met de groep
aanwezige vrouwen een tijd van Bijbelstudie en gebed hadden gehad. Sita kwam met
de kleine Jozua naar mij en een Malinees teamlid toe. Ze vertelde dat ze alles
wat ze de afgelopen maanden gehoord had over Jezus goed begrepen had en nu echt niet anders kon
dan haar leven aan die Jezus geven. Ze bad zelf en vroeg in haar gebed vergeving
voor het feit dat ze haar eerste 2 kinderen verwaarloosd had. In ditzelfde gebed
beloofde ze de Heer dat ze voor Jozua zal zorgen net zolang als hij haar nodig
heeft, ook beleed ze hardop dat ze niet meer met andere mannen sex zou hebben
tot God haar een Christen man zou geven. Wat een prachtig moment, wat een
vrucht op het werk onder de vrouwen. Ik zag en hoorde op dat moment Christus in Sita, “ Niet meer ik, maar
Christus leeft in mij."Wil je het hele fimlpje zien ? Kijk op https://www.youtube.com/watch?v=fKmEG-o1lfM&feature=youtu.be Lieve groet uit Nederland van Carina
dinsdag 3 februari 2015
De goudmijnen in Mali
Hoogste tijd om weer eens een nieuwe blog te schrijven.
Een week gelden bezocht ik voor de eerste keer een goudmijn hier in Mali.
Ik was met nog enkele blanke vriendinnen in een dorp zo'n 80 km buiten Bamako
richting Guinee. Onze gastvrouwe, een Noorse dame zou ons wel eens de goudmijn laten zien.
Ik had geen idee wat de verwachten maar dit had ik echt niet verwacht.
Honderden mensen op elkaar gepakt op een terrein zo groot als een voetbalveld ongeveer.
Overal gaten, overal vrouwen met bakken modder op hun hoofd en jonge knullen met gouddetectors
in hun handen.
De "werkers" komen zo rond 8.00 in de ochtend, elke dag behalve maandag omdat volgens hun de boze geesten dan uit de aarde komen en ze komen ook niet op vrijdag omdat dit de dag is om naar de moskee te gaan en te rusten. Een hoop jonge knullen doen niks anders dan de hele dag graven in een gat. Iedere keer een beetje dieper.
Abonneren op:
Posts (Atom)