Ann's sale

Lieve webloglezers, Gisteren was ik een dagje aan het helpen bij Ann's sale, voor vele expats hier in Bamako een zeer geliefde en bekende souvenirs markt. Anne en haar man Larry zijn Amerikanen maar wonen al ruim 30 jaar als zendeling in Mali. Ze hebben inmiddels bijna de pensioen leeftijd bereikt maar ze werkten onder de Peul in Niono meer in het Noorden van Mali. Ze spreken de Fulani taal trouwens vloeiend. Al 24 jaar houden ze tweejaarlijks deze souvenirs markt.Het begon allemaal jaren geleden toen Ann en Larry een manier zochten om hun eerste Fulani Christenen te helpen. Ze zagen al gauw dat er heel wat handige kerels en vrouwen waren die prachtige dingen konden maken. Daar Ann en Larry ook regelmatig in Bamako waren voor enkele weken en daar ook een eigen huis hadden, kreeg Ann het idee een winkeltje te beginnen onder de naam "Sahel" waar deze producten neer gestald konden worden en verkocht. Zo begon het allemaal. Al gauw kwamen er andere creatieve luitjes langs bij Ann om hun eigen gemaakte producten aan haar te tonen. Je begrijpt het al, al snel stond er van alle soorten souvenirs die verkrijgbaar zijn in Mali in het winkeltje. Ann helpt ook christelijke organisaties zoals het Rahab Centrum om hun producten bekend te maken onder de expats. Al verschillende jaren zijn de poppen en armbandjes en andere dingen van het Rahab centrum bij Ann in " de Sahel" te vinden.

Enkele weken voor de Kerst tovert ze haar hele huis en tuin om in een grote souvenirs markt en is het echt de moeite waard om een bezoekje aan Ann te brengen. Dat was dus gisteren. Een mooie dag die wel de nodige stress met zich mee bracht daar de wijk waar Ann woont de hele dag geen stroom had en haar huis dus pikkedonker was in eerste instantie. Na wat help van verschillende mensen deed een generator wonderen en bracht uitkomst en licht. Ik vond het leuk om o.a. de producten van het Rahab centrum maar dit jaar ook van de vluchtelinge vrouwen te representeren en de schappen weer te vullen. Vele voeten vonden de weg naar Ann's sale en velen gingen met goed gevulde handen weer weg. Een mooie gezegende dag en voor het werk onder de vrouwen weer wat Euro's in de la.Op de laatste foto zien jullie Ann zelf (links) met een helper in de dagen voor de sale. Lieve groet, Carina

Ik was hongerig en jij gaf mij te eten

Lieve weblog lezers, Ik was hongerig en jij gaf Mij te eten. Toen Ik dorst had bood je Mij je beker aan. En wat je ooit gedaan hebt aan de minste van Mijn broeders Zegt Jezus Dat heb jij aan Mij gedaan Toen Ik koud was gaf je Mij je eigen kleren. Ik was een vreemdeling jij liet Mij binnengaan. En wat je ooit gedaan hebt aan de minste van Mijn broeders Zegt Jezus Dat heb jij aan Mij gedaan Toen Ik ziek was ben jij mij komen helpen. Ik was gevangen jij ging niet bij Mij vandaan. En wat je ooit gedaan hebt aan de minste van Mijn broeders Zegt Jezus Dat heb jij aan Mij gedaan. Ja... dat lied van Elly en Rickert heb ik al heel vaak in mijn hoofd gehad de afgelopen maanden. Iedere keer als ik in de gevangenis van Kati kwam moest ik aan dit lied denken en ook aan het bijbel gedeelte uit Mat 25:35vv waar dit lied op gebaseerd is. Gisteren was ik opnieuw een lange dag in de gevangenis van Kati en ik kan met geen pen beschrijven hoe geweldig het is om te zien dat tientallen jongens die drie maanden geleden meer dood dan levend waren weer "leven" en zelfs weer kunnen lachen. Mede door de staatsgreep hier in Mali jl. maart 2012,was de gevangenis overvol en de overheid die op z'n gat lag deed niks aan de situatie. In de maanden juni en juli zag ik de jongens met de week achteruit gaan en zo'n dikke veertig onder hen waren zeer ondervoed en levensmoe. Samen met dominee Koeta en dokter Amadou bleven we de jongens trouw bezoeken. We bemoedigden ze met Gods woord en gaven medicijnen waar we konden. Onze Malinese dokter Amadou wilde op een gegeven moment geen medicijnen meer geven omdat de jongens volgens hem te zwak waren om te medicijnen te verdragen.

In augustus begonnen we het het s.o.s voedsel project speciaal voor de ruim veertig ondervoede jonge mannen in de gevangenis. Drie keer per week verzorgden we speciaal voor hen een extra maaltijd.Een lijst met hun naam erop werd gemaakt en de jongens leveren op de dag van de maaltijd iedere keer hun lege schaal in. Op afroep van hun naam werd deze vervolgens met rijst of bonen met een stukje vlees, een beetje groente en natuurlijk een beetje Moringa poeder van de Moringaboom gevuld. Op 17 juli 2010 schreef ik een blog over de Moringaboom ook wel mirakel boom genoemd.Per gram bevatten verse Moringabladeren vier keer zoveel calcium als melk, zeven keer zoveel vitamine C als sinaasappels, drie keer zovele kalium als bananen, drie maal zoveel ijzer als spinazie, vier maal zoveel (pro-)vitamine A als in worteltjes en evenveel eiwit als in eieren.Lees mijn blog nog maar eens na als je de rest wilt weten aangaande de Moringaboom. Na enkele weken extra maaltijden voor de gevangenen begon ik het verschil al te zien maar nu weet ik het zeker. God zegent het beetje wat we de jongens kunnen aanbieden. We doen alleen maar wat Hij ons vraagt." Ik was hongerig en jij gaf mij te eten". Hartelijke groet,Carina! Bovenaan op de foto dominee Koeta met de "volle schalen" van de jongens!