December in Mali

Lieve weblog lezers,
Het is de 21ste december als ik deze blog schrijf. Nog enkele dagen en dan vieren we dat Jezus als redder van de wereld gekomen is om jou en mij te dienen. Hij die het licht is in deze donkere wereld. Ik zit volop in de drukte van het kerstseizoen en dat is zichtbaar in mijn huis wat meer op een magazijn lijkt en voelbaar in mijn lichaam die tegen begint te stribbelen als ik overuren draai.
Het begon een dikke week geleden met het uitzoeken van zakken vol met broeken en t-shirts voor de gevangenen  die door lieve collegae geschonken waren. Vervolgens heb ik heel wat uren aan mijn tafel doorgebracht met pakjes maken voor de kinderen en vrouwen in de gevangenise als wel de vrouwen van het Rahab centrum.

Op de 16de begonnen we met de daadwerkelijke Kerstvieringen. Met enkele vrijwilligers bezoeken we dagelijks een gevangenis. Bij aankomst houden we eerst een kerstviering met de gevangenen  waarin we Kerstliederen in de Bambara taal zingen en het Kerstevangelie vertellen. Vervolgens wordt de verkondigde liefde van Jezus ook zichtbaar en tastbaar gemaakt  door de uitreiking van de kadootjes, koekjes, zeep en literatuur. In sommige gevangenissen koken we een liefdesmaaltijd voor alle gevangenen deze staan voor maandag en dinsdag op het programma. Hier een foto van de viering in de vrouwengevangenis.

Vrijdag was het Kerstfeest in het Rahab centrum. Het laatste Kerstfeest voor de vrouwen van Rahab. Ik heb besloten om met deze bediening te stoppen in iedergeval voor dit seizoen in mijn leven. De laatste 6 vrouwen kregen hun certificat en hun bonus geld om nu zelf aan de slag te gaan.
In een korte speech keek ik terug op 10 mooie jaren Rahab waarin meer dan 200 vrouwen onze deur gepasseerd hebben. Een aantal van 68 ontving een certificat na deelname aan ons trainingprogramma. Een aantal van 22 vrouwen vond onderdak in ons Rahab gebouw voor langere of kortere periode en wat het mooiste is om te vermelden dat 28 vrouwen hun hart aan Jezus gaven in ons centrum en nu kinderen van Hem zijn. Het was een prachtige Kerstviering met daarna de officiele sluiting van het Rahab Centrum. Natuurlijk aten we met elkaar een heerlijke maaltijd van rijst met vlees en groenten voordat ieder huiswaarts ging   Hieronder een aantal foto's !

Wel lieve mensen, ik wens jullie allemaal GEZEGENDE Kerstdagen toe en een voorspoedig en gezond 2015 waarin ik velen van jullie persoonlijk hoop te ontmoeten. Sjaloom ! Liefs Carina

Tabaski in Mali

Lieve webloglezers,

De afgelopen weken hadden de vele motors en busjes concurrentie van de schapen hier in Bamako. Elke meter in de stad werd gebruikt om een kudde schapen uit te stalen voor de verkoop en dagelijks kwamen er truckladingen schapen bij. Het was niet meer het geluid van vogeltjes die me wakker maakten de afgelopen weken maar de blatende schapen in mijn straat. Gisteren was het de laatste dag voor vele mannetjes schapen daar het Tabaski was, ook wel het schapenfeest genoemd. Ik schreef al eens  over de betekenis van Tabaski zie weblog van november 2010 dus dat wil ik deze keer niet doen!  http://carinainmali.blogspot.nl/2010/11/tabaski-of-te-wel-offerfeest-in-mali.htmlIk was uitgenodigd om de dag door te brengen bij Sita, mijn hulp in de huishouding en haar familie.Na de kerkdienst ging ik opgedoft in mijn nette kleren naar de familie toe. Toen ik daar aankwam rond het middaguur was iedereen druk bezig. Broer Mamadou was druk met het verwerken van de kop van het schaap. Volgens velen is de inhoud daarvan erg lekker als ie goed op het vuur geweest is. Sita zelf was bezig met het bereiden van het schapenvlees en de rest van de maaltijd in hun buitenkeukentje.

Weer een andere broer, Vieux, was druk bezig met met bereiden van de Malinese thee. Drie rondjes thee die van hetzelfde thee aftreksel gemaakt worden in een pot en vervolgens in kleine glaasjes geserveerd worden . De eerste rond thee is behoorlijk sterk en wordt in de toeristenboekjes "de dood" genoemd. De tweede is mijn favoriet, niet te sterk en niet te zoet. Deze heet "het leven" en dan de derde waar opnieuw een grote hoeveelheid suiker bijgevoegd wordt zodat de thee mierzoet word. Deze wordt "de liefde" genoemd. Gisteren heb ik maar weer eens een rondje van drie glaasjes thee meegedaan voor de verandering.

Terwijl ik me vermaakte met de moeder van Sita kwamen er om de haverklap kinderen langs in hun mooiste outfit om als het ware nieuwjaar te wensen en allerlei zegeningen voor de familie hardop uit te spreken. Dit werd vervolgens beloond met een muntje uit het kokertje van de moeder van Sita.  Nadat ik er toch al wel een ander half uur was en mijn kleren naar gerookte schapenkop begonnen te ruiken kwam er eten voor mijn neus. We begonnen met als voorgerecht stukjes schapenvlees en ui in een soort citroen met mosterdsaus die ik dan op een stukje stokbrood naar binnen werkte. Erg lekker trouwens. Daarna volgde een interval van een uur, dronk ik de rest van de thee en genoot van de neverending stroom van kinderen die langs kwamen. Om een uurtje of drie kwam de hoofdmaaltijd. Een grote schaal couscous met een enorme hoeveelheid schapenvlees erop en wat stukes groenten zoals worteltjes en paprika erbij. Wederom was het heerlijk maar al de schapenluchten om me heen begonnen we zo zoetjes aan parten te spelen om nog schaap naar binnen te krijgen.

Na de maaltijd hebben we nog een uurtje uitgebuikt en had ik de gelegenheid om met de hele familie te babbelen en ze zegeningen toe te spreken.  Tja een interessante middag maar zeer belangrijk in deze cultuur om aandacht aan hun feesten te geven.
Thuisgekomen werd er tot vier keer toe aan de deur gebeld door verschillende buren die hun kinderen met een stuk ongekookt schapenvlees stuurden. Ze doen dit als ze je respecteren en hun vleesbuit dus met je willen delen. Genoeg schapenvlees dus de komende weken. Eerst maar een poosje in de vriezer gestopt totdat de schapenlucht uit mijn longen en neusvleugels is verdwenen.
Lieve groet, Carina

 

Update Rahab Ministries

Lieve webloglezers,
Wat was het spanned de afgelopen juli maand of we wel of niet in het huidige gebouw konden blijven. Eindelijk op de 24ste juli kreeg ik bericht van de eigenaresse dat we tot eind 2014 in het gebouw kunnen blijven. Geweldig nieuws, prijs de Heer dat we nog steeds een dak boven ons hoofd hebben. Wat er daarna gaat gebeuren weet ik zelf ook nog niet. Meer en meer heb ik de overtuiging dat het goed is om Rahab Ministries zoals het nu bestaat met de huidige acitiviteiten aan het eind van 2014 te stoppen. Hou jullie op de hoogte als ik meer duidelijkheid krijg!

Afgelopen week waren we net als vorig jaar met alle vrouwen van het centrum op kamp in Mana.
Altijd een hoogtepunt om 24 uur per dag met elkaar op te trekken voor een aantal dagen en zo lief en leed met elkaar te delen. In de ochtenduren waren er bijbelstudies, de onderwerpen geloof, hoop en liefde werden in detail behandeld en we namen veel tijd om met elkaar te zingen en te bidden.
 

Donderdagochtend was voor mij zelf een hoogtepunt toen 2 vrouwen van het Rahab centrum die al eerder in het jaar hun leven aan Jezus hadden gegeven maar hun geloof  nog niet echt praktiseerden op hun knieen gingen en om vergeving van hun zonden baden. Geweldig moment toen ik ze opnieuw aan de liefde volle zorg van Jezus kon overgeven en ze eraan mocht herinneren dat ze altijd bij Hem mogen aankloppen. Voor Jezus is het altijd de eerste keer omdat het verleden VERGEVEN IS.


In de middaguren waren we creatief bezig. Zo maakten de vrouwen een set oorbellen en een haarband met stof en kralen, echt een prachtig gezicht.

Op donderderdag middag was er een workshop stoffen verven. De Rahab vrouwen onderwezen de andere vrouwen in het kamp hoe ze op verschillende manieren kleren kunnen verven. Leerzaam voor een ieder, ja ook voor mij en een prachtig gezicht na afloop al die wapperende gewaden aan de waslijn! Al met al was het een zeer vermoeiende maar vooral gezegende week!
Lieve groet, Carina

Vervolging ?

Lieve weblezers,
De afgelopen weken heb ik nogal wat tegenstand ervaren hier in Bamako.
Na een korte vakantie in Nederland waar ik moeder Jo enorm mee verraste ontving ik een brief van de eigenaresse van het Rahab centrum met het verzoek om het centrum voor 31 juli te verlaten.

Totaal aangedaan maar niet geheel verrast heb ik dit geheel eerst voor het aangezicht van de Heer gebracht. Heb toch duidelijk Zijn zegeningen gezien in het feit dat het centrum helemaal opgeknapt is een goed bewoonbaar is (zie vorige blog). Na een uitvoerige gesprek met de buurvrouw van het centrum en een kort telefoon gesprek met de eigenaresse werd het helemaal duidelijk voor mij. We worden inderdaad opstraat gezet omdat we tot Jezus bidden en Zijn naam aanroepen. Dat benauwt de familie van de eigenaresse omdat deze allen een andere religie aanhangen !Wauw de identiteit van het centrum dringt eindelijk door en tja een sterker getuigenis van het feit dat Jezus aanwezig is in deze bediening kan ik natuurlijk niet hebben. Vervolging ? Ja eigenlijk wel een beetje maar ook een uitdaging om vol te houden en soms perioden in het  duister te moeten rond tasten voordat er weer licht en duidelijkheid is.

In de tweede week van juni kwam M bij ons in het centrum wonen M is 18 jaar en komt uit een buitenwijk van Bamako waar ze op 16-jarige leeftijd tot geloof kwam door het getuigenis van een christen Kora- muzikant die in dezelfde wijk woont. Haar familie die een andere religie aan hangt vond dit niet fijn en arangeerde een huwlijk voor haar met een man van deze religie. M accepteerde dit niet en de familie begon haar enorm dwars te zitten en te vervolgen vanwege haar geloof.
Na enkele weken vluchtte M naar de Kora-muzikant die haar vervolgens in een christen gezin in Bamako plaatste. Daar is M een jaar opgevangen maar de vrouw/moeder van het jonge gezin overleed in mei en de dominee vond het niet verstandig om M in het gezin bij pa en 2 jonge kinderen te laten. Nu is M dus in het Rahab centrrum waar ze deelneemt aan onze activiteiten. Zo heeft ze deze week gebatikt en een babydraagdoek geborduurd. M is een lieverd die leergierig is en alles aanpakt in het centrum. Bidden jullie mee voor emotioneel herstel voor haar?Haar verlangen is om het goed te maken met haar familie als de tijd daar rijp voor is. M is een voorbeeld van vervolging vanwege haar geloofsbeslissing wat hier nogal eens gebeurd in Mali!
Bidden jullie mee deze maand als de mensen van deze andere religie hun vastenmaand hebben en God zoeken. Bid dat ze Jezus zullen vinden ! Het komt nogal eens voor dat ze Jezus zien en horen in hun dromen! Lieve groet, Carina

Tel je zegeningen !

Lieve webloglezers,
Deze weblog is eigenlijk veel te lang uitgesteld daar God zo duidelijk zegeningen heeft gegeven de afgelopen maand en de mens blijkbaar niet altijd snel is om dank hierover uit te spreken:(
De meesten van jullie weten wel dat ik me de laatste maanden duidelijk afvroeg of het Rahab centrum wel bestaansrecht heeft om door te gaan. Al maanden waren we op zoek naar een nieuw gebouw en dat wilde maar niet echt lukken. Nee, geen wonder Carina als de Heer jullie gewoon in het oude gebouw wil houden. Het oude gebouw is door een ploeg van 6 kerels in 2 weken helemaal opgeknapt. Het dak was net waterdicht toen de eerste regens kwamen. Wat een zegen dat we hier kunnen blijven. We hebben hier veel ruimte om het gebouw heen maar binnen onz emuren! Tevens hebben een zeer goede relatie met de buren. Een ander hoogtepunt voor het Rahab centrum was het feit dat Maimouna een vrouw die de training in het centrum volgt eind april haar hart aan de Heer gaf. ( Zie foto boven) Als klap op de vuurpijl werd ik begin mei ook nog eens door 2 dominees van verschillende kerken gebeld met de vraag of het team van het centrum hulp kan geven met het respectievelijk begeleiden en opvangen van een jonge vrouw. Dat zijn pats boen drie zegeningen op een rijtje, tja als je dat geen bestaanrecht noemt dan weet ik het ook niet meer.

Ook op persoonlijk vlak ontving ik een grote zegen van de Heer. De maand april was zeer warm met vele stroomonderbrekingen. De buren, Malinezen, kochten en installeerden net voor de Pasen een grote generator en boden me aan om een gat in de muur van de garage te maken zodat ik ook op de generator aangesloten kon worden. Wauw, dat was even een dikke vette knipoog van boven en heeft me al vele uurtjes stroom gegeven in de hitte.
Het is nu midden mei en het regent hier al volop in Bamako. Dat is ook een enorme zegen zowel voor de boeren die hun land vroeg kunnen gaan bewerken als het dalen van de temperaturen. De regens zijn heel vroeg dit jaar. Normaal gesproken beginnen ze zo midden juni !
Temidden van al die zegeningen zit de duivel natuurlijk niet stil. De huisbazin van Rahab kwam langs op een vrijdag toen we tot Jezus aan het bidden waren en gaf in de daarop volgende week aan dat ze daar niet van gediend was. In een kort gesprek heb ik haar uitgelegd dat we dit al 5 jaar doen zolang we in dit centrum wonen en dat er in ons contract staat dat we een christelijk centrum zijn. Ik heb haar eerlijk verteld dat als ik niet meer tot Jezus mag bidden ik niet meer de kracht en energie kan vinden om dit werk te doen. Een vervolg gesprek met haar moet nog steeds plaats vinden.  Bidden jullie mee dat Jezus naam verhoogd wordt !
Ook het pas opnieuw geopende Philemon centrum ( zie weblog van 19 maart ) kampt met vele tegenslagen. De eerste beste onweersbui legde de waterpomp stil en twee verschillende jongens hebben inmiddels de benen al genomen. De ene ging er met de telefoon van de supervisor vandoor.
Tja het is mij weer duidelijk, de duivel vind het maar niks al deze christelijke centra waar jonge "verloren" mensen over de Here Jezus horen. Bidden jullie mee voor volharidng en overwinning!
Op de foto zien jullie de supervisor Ibrahim in met midden met Jean Claude en Issa de twee jongens die nog over zijn. Hartelijk groet, Carina

Goede vrijdag in Bamako, Mali

Lieve weblezers,
Wat een bijzondere dag was het gisteren voor mij hier in Bamako!
Goede vrijdag, heel bewust stil staan bij het lijden en sterven van de Here Jezus, zowel in mijn eigen leven als in het Rahab Centrum en de vrouwengevangenis.
Jesaja 61:1 zegt: " De Geest van God, de Heer, rust op mij, want de Heer heeft mij gezalfd. Om aan de armen het goede nieuws te brengen heeft hij mij gezonden, om aan verslagen harten hoop te bieden, om aan gevangenen vrijlating bekend te maken en aan geketenden hun bevrijding".
De voorbereidingen in het Rahab centrum voor een gezamelijke maaltijd begonnen al in de vroege ochtend. Sitan, mijn eigen hulp in de huishouding was ook in het centrum paraat om met haar vlugge handjes een helpende hand te bieden.

 Om 9.h00 begon het echte programma ! We zongen verschillende liederen in het Bambara waarin het lijden en sterven van de Here Jezus centraal stonden. Voor de gelegenheid was moeder-overste Ba Febe ook weer in ons midden en na het zingen sprak ze over Mattheurs 27 en 28. Op een hele indringende manier sprak ze over het lijden, sterven en de opstanding van de Here Jezus. Het was erg stil en veel vrouwen waren duidelijk geraakt. Na een tijd van gebed kwam Maimouna naar voren en deelde dat ze haar hart aan de Here jezus wilde geven deze morgen. Ze vertelde dat ze er al een tijdje mee bezig was in haar hart maar dat ze nu echt de beslissing wilde maken. Samen met Ba-Febe mocht ik haar in gebed aan de voeten van de Here Jezus brengen en haar vertellen dat ze nu een kind van Hem was. Wat een prachtig moment in de zinderende hitte !

Aan het eind van de ochtend wilde ik het laatste deel van de Jezus film laten zien. Het laatste avondmaal en dan het verraad, lijden, sterven en de opstanding van de Here Jezus. Helaas was er weer eens een stroomonderbreking van enkele uren en hadden we geen stroom in het Rahab Centrum.
We zongen nog enkele paasliederen en gingen naar buiten om een schaduwplek onder de mangobomen te vinden. Na een uurtje was het eten klaar en werd er intens gesmuld van de maaltijd die door Sitan klaargemaakt was. Daar hoorde natuurlijk ook een heerlijk koud flesje limonade bij.

Rond 14.h00 gingen de vrouwen naar huis en ik bereidde me voor om door te gaan naar de vrouwengevangenis om daar een deel van de Jezus film te laten zien. Normaal gesproken komen er op vrijdagmiddag ongeveer 20 vrouwen in het klaslokaal in de vrouwengevangenis om naar bijbeverhalen te luisteren en gebed te ontvangen. Maar gisteren bleven de vrouwen toestromen toen ze hoorden dat ik de Jezus film wilde laten zien. Zo'n kleine honderd vrouwen zaten in de hitte in een lokaal van vijf bij vier meter om naar de film te kijken. Gelukkig hadden we stroom in de gevangenis.
Onder de film werd er regelmatig boeiend commentaar door de vrouwen gegeven en ondanks de zinderende hitte in de ruimte was er grote aandacht. Het zweet druppelde letterlijk van mijn hoofd af maar het viel in het niets als ik om me heen keek en de aandachtige zwetende kopjes naar het scherm zag staren. Na afloop verlieten de meesten de zaal, maar de trouwe kleine groep die elke week komt bleef achter. Ik stelde een aantal vragen of ze begrepen hadden wat Jezus voor ons gedaan had en waarom Hij aan het kruis gegaan was. We sloten af met een fijne tijd van gebed.  Om 18.h00 kwam ik thuis, totaal versleten, verlangend naar koude lucht, maar zo voldaan! Dank u wel Here Jezus dat U ook voor mij aan het kruis bent gegaan!
Gezegende Paasdagen ! Lieve groet, Carina