Sara op eigen benen !

Het was een vrijdagmiddag in november van het jaar 2006 toen we als team Sara voor de eerste keer tegenkwamen. Sara bevond zich op dat moment in de vrouwengevangenis. Sara zag er zeer bedroefd uit en ze liet toe dat we die eerste keer voor haar mochten bidden. Vanaf die bewuste dag luisterde Sara trouw ieder vrijdagmiddag na de Bijbelverhalen en bemoedigingen uit Gods woord. Het viel me vanaf het begin op dat Sara veel van de liederen die we zongen kende. Na een aantal maanden nam Sara ons in vertrouwen en vertelde haar levensverhaal en waarom ze in de gevangenis zat. Vanwege de aard hiervan zat het er dik in dat Sara minimaal 10 jaar zou krijgen. Sara vertelde ons ook dat ze christen was en daarom zo vreselijk gebukt ging onder deze daad. We mochten die dag samen met Sara op de knieën gaan en samen voor de troon van onze hemelse Vader vergeven vragen. Daarna mochten we haar vertellen dat God haar vergeven had en dat ze dat moest aanvaarden en haar leven weer op moest pakken door een getuige van Hem te zijn daar in die donkere gevangenis.Vanaf dat moment veranderde Sara. Ze begon weer te stralen en dat bleef niet onopgemerkt. Zo rond de jaarwisseling van 2007 besloot de directrice van de vrouwengevangenis Sara als hulp in de huishouding in haar huis te nemen. De Here zag duidelijk om na Sara en wij hielden contact met haar omdat Sara iedere vrijdagmiddag na de Bijbelstudie in de gevangenis bleef komen.Zomer 2009 presenteerde de directrice van de vrouwengevangenis een lijst met namen van gevangenen die volgens haar vervroegd vrijgelaten moesten worden. Dit doet men ieder jaar en jaarlijks op 22 september, Onafhankelijkheidsdag hier in Mali worden er inderdaad verschillenden vroegtijdig vrijgelaten. En ja hoor, in september 2008 werd Sara vrijgelaten en ging bij één van onze teamleden en haar gezin wonen daar terugkeer voor Sara na de familie onmogelijk was op dat moment. Toen Rahab Ministries in augustus 2009 een nieuw centrum kreeg met slaap mogelijkheden was Sara dan ook de eerste die daar kwam logeren en de trainingen volgde.Sara was ons zonnetje in huis die met vele meiden haar geloof deelde en niet beschaamd was om met anderen te bidden. Op 19 augustus 2010 vertrok Sara uit ons centrum. Sara heeft ruim een jaar bij ons gewoond en heeft laten zien dat ze een wedergeboren christen is die haar oude leventje echt de rug toegekeerd heeft. Sara is vertrokken naar een dorp vlak bij de stad Sikasso om bij haar oudste zus en gezin in te trekken. Bid dat de Here Sara dagelijks bemoedigd en sterkt. Bid ook dat de Here in een goede christen man voor Sara voorziet.Onderstaande foto is genomen op haar laatste werkdag in het centrum. Sara is specialist geworden in het batikken en verven van stoffen.
Lieve groet van Carina

Regentijd in Mali

Het is hartje regenseizoen hier in Mali.
Er gaat bijna geen dag voorbij en het regent. Natuurlijk zijn we blij en dankbaar voor de regen in Mali en het levert prachtige groene plaatjes op hier in en rond Bamako.Er vallen regelmatig flinke plensbuien die zoveel water geven dat de wegen blank staan en voetgangers, fietsers en personenauto's problemen hebben om door het water heen te komen. Ook dat levert mooie plaatjes op als je tenminste op dat moment je camera bij je hebt. Helaas zorgt de regen ook voor overlast! Vele Malinezen leven in huizen van banko, een mengsel van modder en stro en je kunt je voorstellen dat tijdens een hevige regenbui soms een deel van hun huis letterlijk wegspoelt. Ook in mijn huis, gebouwd van cement is er dit jaar schade van de regen. Ik heb al 4 weken lang 3 emmers op verschillende plekken in mijn huis staan die de druppels moeten opvangen die door het dak van cement heenkomen. Vanmorgen om 8.h00 scheen de zon en de lucht zag er goed uit. Ik dus eindelijk maar eens de metselaar laten komen om op het dak werk te verrichten en het huis weer water vrij te maken.Wat gebeurt er? Juist ja, het is nu 11.00 en de metselaar en zijn hulp zitten binnen koffie te drinken omdat het opnieuw pijpenstelen regent. Kunnen ze in ieder geval zelf zien waar het inregent! Lang leve de regentijd! Groeten van Carina

Helpende hand bieden

Lieve bloglezers,
Afgelopen woensdag bracht ik overdag een bezoek een het busstation. Normaal komen we hier regelmatig op een maandagavond om contact met de meiden te maken als ze aan het werk zijn. Omdat verschillende van deze jonge meiden hier ook wonen is het niet verkeerd om ze ook eens overdag te bezoeken. Zo gezegd zo gedaan dus! Wie kwam ik tot mijn grote verbazing tegen? Kadjatou met haar dochtertje Mawa. Kadjatou is degene die ik vorig jaar oktober meer dood dan levend hoogzwanger op de straat vond. Vervolgens beviel ze enige dagen later van een dochtertje Mawa in de kliniek vlak bij ons Rahab Centrum.( Zie weblog 25 okt 2009). Moeder en dochter zagen er goed uit in tegenstelling trouwens tot de andere meiden die ik die ochtend met hun kinderen tegenkwam. Was goed om met Kadjatou te praten, wel verdrietig om te constateren dat ze nog steeds op straat rondhangt en door prostitutie zichzelf en de kleine Mawa onderhoudt. Heb haar opnieuw uitgenodigd voor ons centrum verder is het nu aan haar.Daarna sprak ik met de 14-jarige Oumou en met Binta et Fanta, beiden 16 jaar en moeder van een jonge baby. Na het gesprek nam ik ze allemaal mee naar de apotheek. Bij de kleine Fatim, dochter van Binta kwam er allemaal groene viezigheid uit haar oortje wat tevens roodgloeiend was. Ik ben geen dokter maar begreep wel dat ze een flinke oorontsteking had. Bij de kleine Assetou constateerde ik flinke koorts en in de apotheek werd bij haar malaria vastgesteld.
Nadat de dame van de apotheek hun nog eens flink de les leerde aangaande de verzorging van hun kinderen, liepen we terug naar het busstation. Ik bood ze aan om ze bij het centrum af te zetten of voor een nacht mee naar mijn huis te gaan maar dat vonden ze toch wel een beetje eng denk ik om met die blanke mee te gaan. Bidden jullie mee voor Kadjatou, Oumou, Binta en Fanta en kun kinderen?
Lieve groet van Carina

Vakantie bijbelschool !

Afgelopen week waren er meer kinderen in het Rahab centrum dan vrouwen. Van dinsdag tot en met donderdag hadden we een vakantie bijbelschool georganiseerd voor kinderen van 4 tot en met 12 jaar. Wat een goede en gezegende tijd hadden we met elkaar. De eerste dag waren er al 37 kinderen met name kinderen uit de straat en vriendjes van de kinderen van onze vrouwen. Ongeveer de helft van de kinderen komt uit Moslim gezinnen en ik vind het een voorrecht om ze over Jezus te vertellen. We hebben heel wat liederen gezongen onder begeleiding van de gitaar, de djembé en de tamboerijn. Ook stond er iedere dag een knutselwerkje op het programma en niet te vergeten spelletjes zoals blikgooien, koekhappen enz, tja ik ben en blijf een Nederlandse!De tweede dag waren er ruim 50 kinderen en stond het woordloze boek centraal. Dit boek heeft de kleuren geel, zwart, rood, wit en groen en vertelt de kinderen hoe hun zondige hart (zwart) door het bloed van de Here Jezus (rood) weer schoon en puur kan worden (wit) en hoe ze kunnen groeien (groen) in hun geloof in Jezus. De kinderen maakten daarna een kralen armband met deze kleuren om mee naar huis te nemen.De derde dag waren er weer een dikke 50 kinderen en stond het verhaal van "de grote muur" centraal. De dieren die op een ochtend in het oerwoud een grote lange dikke muur vinden en beseffen dat het eten zich aan de andere kant van de muur bevind.Ze doen allerlei pogingen om door,om,onder en over de muur heen te komen maar helaas er is geen weg te vinden. Deze grote muur doet ons denken aan een andere grote muur die tussen God en de mensen heen staat. Die muur heet "zonde". Niemand kan er door, over, onderdoor of omheen komen om naar de hemel te gaan. Maar Jezus is gekomen en heeft gezegd:"Ik ben de deur, als er iemand door Mij binnenkomt, zal hij behouden worden". Jezus is de deur die door de muur van de zonde leidt, Hij droeg de straf voor onze zonde. Als je Hem heel eenvoudig om vergeving vraagt, verdwijnt de muur tussen God en jou. Je kon echt een spelt horen vallen deze laatste ochtend de kinderen waren één en al oor. Wat een bijzondere week was het. Bidden jullie mee voor deze kinderen als ze thuis vertellen over hun armband en over "de grote muur"?
Lieve groet van Carina.