Op verlof in Nederland

Lieve vrienden,
Ja, jullie zien het goed ik ben inmiddels al weer een dag of 10 op Nederlandse bodem en ik moet zeggen, zo met het voorjaarszonnetje erbij is het goed vertoeven hier. Ik woon dit verlof in Dirksland en heb hier een prachtig "paleis" tot mijn beschikking. De Heer is zeer goed voor mij en geeft overvloedig. Deze eerste twee weken probeer ik echt een beetje tot rust te komen en ik moet zeggen dat ik goede nachten maak en wel 8 tot 9 uur slaap , heerlijk onder zo'n dekbed. Daarnaast geniet ik van familie en vrienden bezoekjes.Ik ben dankbaar om moeder Jo weer te ontmoeten en te zien hoe ze zich rooit ondanks het feit dat ze maar een paar stappen kan lopen.Vorige week werd mijn nicht Carola 25 jaar (foto bovenaan samen met mij) en dat hebben we dan ook uitgebreid gevierd in de woongroep waar Carola woont. Was bijzonder om in deze eerste dagen ook tijd met collega en vriendin Saskia door te brengen en Wilma, ook een Nederlandse die in Mali werkt met haar geadopteerde dochtertje Ruth hier voor een kort bezoek in Dirksland te hebben. Je herkent zoveel in elkaar en dat geeft verbondenheid en helpt mij zeer zeker bij de aanpassing hier in Nederland!
Verder ben ik deze week intensief begonnen met het voorbereiden van enkele spreekbeurten en Power Point presentaties. Tja dat is wel even geconcentreerd en gedisciplineerd werken maar de Here geeft mij direct de eerste zegen als ik zo intensief met z'n woord bezig ben en dat is zo rijk, dat is niet in woorden uit te leggen. Wel lieve mensen, ik hoop dat ik velen van jullie zal ontmoeten de komende tien weken en schroom niet om me te mailen of om zelf een keer naar Dirksland te komen als je daar tijd voor hebt.Ik heb plaats zat om mensen te ontvangen.
Hoop jullie in een volgende blog een update te geven aangaande het doorgaande werk in Mali, maar heb bewust nog even geen contact gezocht!
Zal naar verwachting mijn weblog wat minder frequent bijhouden deze verlof periode maar zo 1 à 2 keer per maand moet lukken.
Lieve groet Carina

Op de straat

Lieve weblog lezers,
Afgelopen week was ik een middag met onze moeder overste "Ba Febe" op de straat.
Gewapend met onze bijbel, wat medicijnen en een flesje water begaven we ons bij het busstation dit alles op loop afstand van het Rahab Centrum. Al spoedig kwamen we een groepje meiden tegen half slapend en versuft in een schaduwrijk plekje. Bekende gezichten voor mij. Rokia, Adiaratou,Fatimata,Biba en Batoma zijn enkele van hun namen. Meiden van 15, 16 jaar die dag en nacht op straat bivakkeren en zich in leven houden met het geven van hun lichaam aan verschillende knullen en dit voor slechts enkele Euro's per dag. Nadat ik eerst naar de apotheek om de hoek ben gegaan om een aantal medicijnen voor twee van hun kinderen te kopen, begon Ba Febe de bijbel te openen en tot ze te spreken. Ze sprak over de storm op het meer uit Mattheus 8 hoe de discipelen bang waren terwijl Jezus letterlijk bij hen aanwezig was. Maar Jezus gaf met heel Zijn hart om hen en bestrafte de wind en de golven en hielp ze uit hun nood. Dezelfde Jezus is bij jullie en wil jullie in jullie nood helpen. Je hoeft alleen maar "help" te zeggen? Als de wind en de golven hen gehoorzamen zou Hij jullie dan niet kunnen helpen? Ik observeerde en bad in mijn hart, tja de meiden drinken de bijbel verhalen in en genieten van het beetje aandacht wat ze van ons krijgen.Maar echt naar ons centrum komen, er voor kiezen om door Jezus geholpen te worden dat zit er nog niet !! Heer, u bent gekomen om wat verloren is te redden. Bidden jullie met ons mee.
Lieve groet van Carina