Lieve mensen,Er zijn zo van die weken die ineens propvol zitten en waar vooral van alles gebeurd waar je niet echt op gerekend had. Een paar hoogte en diepte punten voor jullie op een rijtje. Begon afgelopen maandagochtend met het afhalen van vriendin Janet op het vliegveld. Na 1 jaar en 8 maanden in Engeland geweest te zijn voor verlof en behandeling van borstkanker was het bijzonder om haar weer op Malinese grond te verwelkomen. Dat het vliegtuig om 2.30 in de ochtend aankwam kon de pret niet drukken. Daarna vlug een paar uurtjes na bed voordat ik om 10.00 een afsprak had met Fatimata Diarra,de 19 jarige "nieuwe bewoonster" van ons Rahab centrum. Tja op haar komst waren we helemaal voorbereid en zelfs een stapelbed aangeschaft. Helaas kwam Fatimata niet opdagen en hebben we verder de hele week niets van haar vernomen. Dat zijn van die momenten dat ik wel eens ontmoedigt kan raken en dan is het zo goed om te weten en vast te houden dat ik die meiden niet kan veranderen en dat ook ik niet meer of minder ben in Gods ogen als Fatimata wel of niet komt.
Dinsdag was ik een zeer lange dag in de gevangenis van Kati.De dokter was op bezoek en samen evacueerden we een jonge knul met een geperforeerde blindedarm naar het ziekenhuis van Kati. We waren net terug in de gevangenis toen we te horen kregen dat een andere 32 jarige knul net de laatste adem uitgeblazen had. Diezelfde middag nog werd hij begraven op de begraafplaats van Kati.Vind het bijzonder dat de Heer kracht en moed geeft voor dagen zoals deze dinsdag.
Woensdag was ik op sjouw met een groepje van zes Nederlanders die met een christelijke reisorganisatie Avanta een reis door Mali gemaakt hadden. Hun reisleider Rick had in Nederland al contact opgenomen met me en gezegd dat ze graag iets van het werk wat ik in Mali doe wilden zien. Kwam die dag o.a opnieuw in de gevangenis van Kati maar tot mijn verbazing mocht ik de groep geen tour geven. Dan denk je even, wat na alle hulp die we gisteren hier gegeven hebben? Onverwachtse dingen dus waarvan ik steeds beter leer om die maar gewoon te accepteren om het beter vol te houden in deze cultuur.Later die dag had ik een counseling gesprek met een voormalige Rahab vrouw en het was goed te constateren dat het goed met haar gaat en dat ze nog steeds naar de kerk gaat.
Donderdag en vrijdag had ik twee jonge Amerikaanse dames over de vloer die voor 6 weken een stage doen in Mali. Ze logeren niet bij mij maar waren verder overdag deze dagen wel bij mij. Ze hielpen tafelkleden knippen in het Rahab centrum en zagen hoe de vrouwen de tafelkleden batikten en een verfbad gaven. Donderdagmiddag waren we in de jonge jongens gevangenis waar de meiden hun getuigenis gaven. Vrijdag gingen ze opnieuw mee naar het Rahab centrum en ook daar gaven ze hun getuigenis en ik sprak over 1 Petrus 2.Na de warm hap tussen de middag bij mij thuis hielpen de meiden me om pillen te tellen en in zakjes doen.Scheelt mij weer werk in het weekend. Vervolgens gingen we om 15.00 naar de vrouwengevangenis waar ik sprak over het huis op het zand en het huis op de rots. Mooi om een vol klaslokaal te hebben en voor de vrouwen te mogen bidden.
Zaterdag eindigde de week met een welkoms party voor vriendin Janet bij mij thuis. Ik versierde mijn huis met slingers en ballonnen en nodigde nog zes anderen uit om bij het etentje aanwezig te zijn.Stond zo'n beetje een halve dag in de keuken maar wat een plezier om Janet weer over de vloer te hebben. Ik sloot de zaterdagavond af met een diep gesprek met de zaterdag nachtwaker die na tienen nadat iedereen vertrokken was ineens op de deur bonkte. Wauw, wat een week, maar wat een geweldige en trouwe God heb ik die zo nadrukkelijk aanwezig was en kracht gaf deze week.Liefs, Carina
Geen opmerkingen:
Een reactie posten