Lieve lezers,
Tja na dikke 12 jaar Afrika weet ik soms nog steeds niet of sommige gebruiken hier in Mali echt cultuurverschillen zijn of dat het gewoon afpersing is. Laat ik mijn verhaal doen. Velen van jullie weten dat we Rahab ministries een stichting proberen te maken om zo legaal erkent te zijn door de overheid. We waren heel ver met de papieren maar moesten vorige week weer helemaal opnieuw beginnen daar de inspecteur van de politie die onze zaak behandelde buiten Bamako op een nieuwe post geplaats werd. Daar zat ik maandagochtend opnieuw vier uren lang in het kantoor van een politie inspecteur. Antwoord geven op allerlei vragen aangaande mezelf, mijn vader, mijn moeder. Al mijn opleidingen van de lagere school t/m vandaag in Mali terwijl ik in mijn linkerooghoek de papieren van de vorige inspecteur zie liggen. Oef in mijn ogen tijdverspilling maar niet in de ogen van deze man die mij wil leren kennen en al zijn tijd neemt om relaties op te bouwen. Nadat ook mijn teamleden mama Marthe en Angela voor de tweede keer braaf alle vragen beantwoorden, wordt er opnieuw van mij verwacht om de portemonee te trekken en een paar flinke geldflappen tevoorschijn te toveren. Doe je dit niet verzekeren mijn Malineese teamleden, dan gaat je papier onderaan de stapel en kan het wel een jaar duren voordat er enig schot in de zaak zit. Met gemengde gevoelens verlaat ik het politiebureau, ik wen nooit aan deze manier van werken. In ieder geval heeft deze inspecteur zich niet aangeboden als toekomstige vader van mijn kinderen !
Groeten Carina
Geen opmerkingen:
Een reactie posten