Het zal je maar gebeuren, je krijgt zo'n 80 sportschoenen aangeboden maar het blijken geen 40 PAAR sportschoenen te zijn. Nee het zijn allemaal gloednieuwe sportschoenen, nooit gedragen maar helaas er is niet één stel te vinden waar de linker en rechter bij elkaar één PAAR schoenen maakt.Gelijk gaan mijn gedachten naar de gevangenen hier in Mali die vaak totaal GEEN teenslippers hebben laat staan gloednieuwe sportschoenen.Dus heb ik de schoenen aangenomen en ben het dilemma aangegaan.Maar hoe organiseer je dit? Volgens mijn westers denken hoort een linker rode sportschoen maat 45 bij een rechter rode sportschoen maat 45 en maken ze samen één PAAR sportschoenen. In de stapel zie ik 2 prachtige blauwe schoenen, net bergschoenen, ideaal voor een wandeling in de Dogon. Ze lijken zo in de stapel een paar te vormen maar als ik ze naast elkaar zet blijken het twee linker schoenen te zijn en de ene is maat 42 en de andere maat 46, tja dat gaat toch echt niet samen.
Na lang wikken en wegen probeer ik de stapel schoenen met Malinese ogen te bekijken en probeer paren samen te stellen. Wat echt noodzakelijk is dat een paar een linker en een rechter schoen heeft anders doen je voeten toch echt pijn en is normaal lopen onmogelijk. Ten tweede is het ook wel handig als de maat van de linkerschoen overeen komt met de maat van de rechterschoen maar echt een verplichting is dat hier niet volgens Sita mijn hulp in de huishouding die ik regelmatig raadpleeg bij culturele dilemma's. Volgens haar mag gerust één maatje verschil zitten tussen de linker en rechter schoen. En de kleur dat telt helemaal niet, volgens Sita kan ik gerust een rode linker schoen maat 42 met een zwarte rechterschoen maat 43 samen tot een paar verklaren. Dat helpt toch echt wel en zo lukt het me om samen met Sita 37 paar schoenen samen te stellen. Daarna hebben we een probleem, we houden namelijk 6 rechterschoenen over. Dan misschien toch maar op zoek naar mensen met één been hier in Bamako! Volgende week laat ik mijn Malinese teamgenoten de schoenen in de gevangenis in PAREN overhandigen aan hen die geen schoenen bezitten. Wat een prachtig bontgekleurd geheel zal dat zijn !Groeten van Carina
Het zal je maar gebeuren, je krijgt zo'n 80 sportschoenen aangeboden maar het blijken geen 40 PAAR sportschoenen te zijn. Nee het zijn allemaal gloednieuwe sportschoenen, nooit gedragen maar helaas er is niet één stel te vinden waar de linker en rechter bij elkaar één PAAR schoenen maakt.Gelijk gaan mijn gedachten naar de gevangenen hier in Mali die vaak totaal GEEN teenslippers hebben laat staan gloednieuwe sportschoenen.Dus heb ik de schoenen aangenomen en ben het dilemma aangegaan.Maar hoe organiseer je dit? Volgens mijn westers denken hoort een linker rode sportschoen maat 45 bij een rechter rode sportschoen maat 45 en maken ze samen één PAAR sportschoenen. In de stapel zie ik 2 prachtige blauwe schoenen, net bergschoenen, ideaal voor een wandeling in de Dogon. Ze lijken zo in de stapel een paar te vormen maar als ik ze naast elkaar zet blijken het twee linker schoenen te zijn en de ene is maat 42 en de andere maat 46, tja dat gaat toch echt niet samen.
Na lang wikken en wegen probeer ik de stapel schoenen met Malinese ogen te bekijken en probeer paren samen te stellen. Wat echt noodzakelijk is dat een paar een linker en een rechter schoen heeft anders doen je voeten toch echt pijn en is normaal lopen onmogelijk. Ten tweede is het ook wel handig als de maat van de linkerschoen overeen komt met de maat van de rechterschoen maar echt een verplichting is dat hier niet volgens Sita mijn hulp in de huishouding die ik regelmatig raadpleeg bij culturele dilemma's. Volgens haar mag gerust één maatje verschil zitten tussen de linker en rechter schoen. En de kleur dat telt helemaal niet, volgens Sita kan ik gerust een rode linker schoen maat 42 met een zwarte rechterschoen maat 43 samen tot een paar verklaren. Dat helpt toch echt wel en zo lukt het me om samen met Sita 37 paar schoenen samen te stellen. Daarna hebben we een probleem, we houden namelijk 6 rechterschoenen over. Dan misschien toch maar op zoek naar mensen met één been hier in Bamako! Volgende week laat ik mijn Malinese teamgenoten de schoenen in de gevangenis in PAREN overhandigen aan hen die geen schoenen bezitten. Wat een prachtig bontgekleurd geheel zal dat zijn !Groeten van Carina
Wat een geweldig schoenen verhaal Carina... ha, 'k heb er hardop om zitten lachen.. Ja, je moest het maar gewoon door Malinese ogen bekijken :-)
BeantwoordenVerwijderen