Door de ogen van kinderen

Lieve webloglezers, Het is zaterdag 29 september 10.00, ik sta voor de deur van Malinese collega Lea om haar jongste drie kinderen mee te nemen naar het twee jaar geleden aangelegde park national hier in Bamako. Salomon 10 jaar, Rachel 6 jaar en Carina 4 jaar nemen plaats op de achterbank van de auto en het avontuur voor hun gaat beginnen. Ze kletsen honderd uit in het Bambara gedurende onze 25 minuten durende rit en kijken hun ogen uit vooral als we over de brug rijden die ons aan de andere kant van de Niger brengt. Zomaar drie doorsnede Malinese kinderen voor wie deze uitjes niet normaal zijn! Deze kinderen komen normaal gesproken niet verder dan de wijk waarin ze wonen.

Net voor 10.30 lopen we het park binnen wat prachtig groen is vanwege het regenseizoen. Vele bomen en planten zijn enorm gegroeid en het is een oase van rust om te zien zo midden in de stad. De kinderen spurten meteen naar de eerste speeltuin die ze zien en vermaken zich op de schommel, glijbaan, klimrekken en noem maar op. Ik neem plaats op een bankje in de schaduw en sta regelmatig op om mijn naamgenootje Carina te duwen op de schommel of te helpen op het touwladder. Kostelijk om deze kinderen gade te slaan. Ze genieten intens van alle speeltoestellen. Na een uurtje lopen we onder wat dikke bomen, via de watervallen naar de volgende speelplek en hier gebeurd hetzelfde. De drie kids komen regelmatig naar me toe om een glaasje water drinken en ik zie het plezier in hun ogen. Ik weet niet wie er meer geniet de kinderen of ik !

Rond 13.00 gaan we naar de snacktent in het park en ik bestel appelsap en friet voor ons allemaal. Ook dat hoort erbij bij een dagje uit met tante Carina. Nadat de buikjes vol zijn willen de kinderen nog een laatste rondje speeltuin en om 14.30 net als het drukker begint te worden stappen we de auto in. Nog geen vijf minuten later is het stil, ik kijk om en zie drie slapende kopjes op de achterbank. Alle energie is op na alle indrukken en vier intensieve uren. Ik zet de kinderen thuis af en ben de Heer dankbaar dat deze uitjes nog steeds mogelijk zijn hier in Bamako, Mali. Wat een gezegende dag! Hartelijke groet, Carina